21-01-2014, 14:50
Bu tartışma çok önemli ve çoktan muhtelif ortamlarda yapılmış olmalıydı. Bu saatte kadar her şeyin tartışılıyormuş gibi yapıldığı bu forumda da yapılmadığına dikkat çekeyim. Meselenin özüne dair ve çok olumlu buluyorum.
Tabii ki Atalık'ların tercihleri nihayetinde bireysel tercihlerdir, yoksa hiçbir zaman "milli davaya ihanet" perspektifinden yaklaşmıyorum soruna.
Şimdi Erşan Gökerman'ın söylediği şu demek: 'Ekaterina Atalık'ın milli takımda oynaması için kampa katılmaya ihtiyacı olmamalı.' Buna ben de katılıyorum. Zaten kendisini tercihi için suçlamak tamamen pro-yönetim bir argüman olurdu. Yalnız, Ekaterina Atalık daveti reddetme sebebi olarak bunu da göstermiyor. Yine bu da bir suçlama değil, ortaya koymaya çalıştığım şey meselenin dilek ve temennilerle çözülemeyeceği.
Durum tespitinin ötesine geçip bir çözüm de öneriyorum. Daha da geç kalınmadan somut adımlara ve zamana ihtiyaç var, öncelikle mevcut federasyon yönetimi tarafından. Öncelikle bu ceza makarası bitmeli, zaten yersizliğini ve ağırlığını geçtim Türkiye sınırları ötesinde bir yaptırım gücü de yok. Federasyon yönetimine tavsiye verir pozisyonda olsam daha farklı bir öneriyle giderdim Atalık'lara. Samimi olduğuna net bir şekilde ikna etmeye çalışırdım. Bu ikna sürecini de şeffaf bir şekilde satranç kamuoyuyla paylaşırdım. Bunlar devlet sırrı değil.
Bunun kişiye özel bir tarafı da yok, milli takımın daha iyi sonuç alması için yapılmalı. Her şeyden önce federasyonun kadın milli takım stratejisi başarısız olmuştur. İstanbul'da ilk 10'a girecek bir takım yaratılabilirdi, bence bu bir potansiyel vardı. Bunun suçlusu olarak antrenör ve oyunculardan çok dönemin federasyon yönetimini görüyorum. Betül Cemre Yıldız ve Kübra Öztürk bugün çok daha iyi bir noktada olabilirlerdi, kendileri de bunu söylüyorlar. Zehra Topel kaybedildi. Alttan yetiştirildiği söylenen bir kuşağın çoğu eğitimlerini ön plana çıkarmaya tercih etti ve o argüman da çöktü. Şimdi İstanbul 2012'de C takımında oynayan yetenekli bir kuşak var. Umarım onlar beklenen yerlere gelirler. Eğer bir sistemde bütün bireyler gelebilecekleri performansın altında kalıyorsa o zaman sistemde/yaklaşımda bir sorun var demektir.
Herkesin bildiği sırrın ben de farkındayım (ben de aynı sohbeti yaptım). Bu tercihe katılmak mümkün değil. O konuşmada da sorguladım bunu. Kurumlar kin gütmez. Gülkız Tulay ile seçimden çok kısa bir süre önce konuşup forumlarda da yayınladığım söyleşide edindiğim izlenim bu makaranın biteceği yönündeydi. Yanılmışım gibi görünüyor.
Tabii ki Atalık'ların tercihleri nihayetinde bireysel tercihlerdir, yoksa hiçbir zaman "milli davaya ihanet" perspektifinden yaklaşmıyorum soruna.
Şimdi Erşan Gökerman'ın söylediği şu demek: 'Ekaterina Atalık'ın milli takımda oynaması için kampa katılmaya ihtiyacı olmamalı.' Buna ben de katılıyorum. Zaten kendisini tercihi için suçlamak tamamen pro-yönetim bir argüman olurdu. Yalnız, Ekaterina Atalık daveti reddetme sebebi olarak bunu da göstermiyor. Yine bu da bir suçlama değil, ortaya koymaya çalıştığım şey meselenin dilek ve temennilerle çözülemeyeceği.
Durum tespitinin ötesine geçip bir çözüm de öneriyorum. Daha da geç kalınmadan somut adımlara ve zamana ihtiyaç var, öncelikle mevcut federasyon yönetimi tarafından. Öncelikle bu ceza makarası bitmeli, zaten yersizliğini ve ağırlığını geçtim Türkiye sınırları ötesinde bir yaptırım gücü de yok. Federasyon yönetimine tavsiye verir pozisyonda olsam daha farklı bir öneriyle giderdim Atalık'lara. Samimi olduğuna net bir şekilde ikna etmeye çalışırdım. Bu ikna sürecini de şeffaf bir şekilde satranç kamuoyuyla paylaşırdım. Bunlar devlet sırrı değil.
Bunun kişiye özel bir tarafı da yok, milli takımın daha iyi sonuç alması için yapılmalı. Her şeyden önce federasyonun kadın milli takım stratejisi başarısız olmuştur. İstanbul'da ilk 10'a girecek bir takım yaratılabilirdi, bence bu bir potansiyel vardı. Bunun suçlusu olarak antrenör ve oyunculardan çok dönemin federasyon yönetimini görüyorum. Betül Cemre Yıldız ve Kübra Öztürk bugün çok daha iyi bir noktada olabilirlerdi, kendileri de bunu söylüyorlar. Zehra Topel kaybedildi. Alttan yetiştirildiği söylenen bir kuşağın çoğu eğitimlerini ön plana çıkarmaya tercih etti ve o argüman da çöktü. Şimdi İstanbul 2012'de C takımında oynayan yetenekli bir kuşak var. Umarım onlar beklenen yerlere gelirler. Eğer bir sistemde bütün bireyler gelebilecekleri performansın altında kalıyorsa o zaman sistemde/yaklaşımda bir sorun var demektir.
Herkesin bildiği sırrın ben de farkındayım (ben de aynı sohbeti yaptım). Bu tercihe katılmak mümkün değil. O konuşmada da sorguladım bunu. Kurumlar kin gütmez. Gülkız Tulay ile seçimden çok kısa bir süre önce konuşup forumlarda da yayınladığım söyleşide edindiğim izlenim bu makaranın biteceği yönündeydi. Yanılmışım gibi görünüyor.