07-03-2014, 10:52
Değerli arkadaşlar,
Ülkemizde satranç eğitimi ve sonuçları üzerine bugüne kadar sayısız tartışma yapılmıştır. Bu tartışmaların bir çoğunda da haklı olarak beklentiler ortaya konmuş, gerek farklı ülkelerdeki satranç eğitimiyle ve gerekse yarışma düzeyinde uluslararası arenada yerimiz kıyaslanmış ve tartışılmıştır.
Bu tartışmaların tamamını olumlu olarak algılıyor ve toplumsal denetim olarak gördüğümü belirtmek istiyorum.
Çünkü özünde toplumsal bir süreç vardır ve dikkatin de bu noktaya çekilmesi kaçınılmazdır.
Bu yazıda, başlığında da belirtildiği gibi, satrancın eğitiminin neden okullarda verilmesi gerektiğini sebep sonuç ilişkisi kapsamında açıklamaya çalışacağım.
Milli Eğitimin en temel ve genel amaçlarından önceliklisi, ülkemiz vatandaşlarını çağın gereklerine uyan bir sistemle yetiştirmektir.
İlgi ve yeteneklerini geliştirerek gerekli bilgi ve beceri davranış birlikte iş görme alışkanlığı kazandırarak hayata hazırlamak, kendilerinin ve toplumun mutluluğunu sağlayacak şekilde meslek sahibi olmalarını sağlamaktır.
Bu genel amaçları çoğaltabiliriz.
Özellikle seksenli yılların ortasından itibaren eğitim teknolojilerinin değişmesi ve gelişmesiyle, öğrenme ve aydınlanma çağına son derece etkili
yansımalar olmuştur.
Bilgiye ulaşma ve bilgiyi araştırmada değişik stratejiler insan beyninin gelişimine katkılar sunmuştur.
SATRANÇ DOĞRUDAN DOĞRUYA İNSAN BEYNİYLE VE ÖĞRENMEYLE İLGİLİDİR.
Son derece etkin bir öğrenme modelini satranç eğitiminde görebiliriz. Çünkü çocuklarımız beyinlerini kullanarak, düşünür, fikir bulur, uygular ve çözer.
Bu konuda dünyada satranç eğitimi ve sonuçları üzerine yapılmış yüzlerce
araştırma örnekleri vardır.
Bu örneklerden birisi 1991-1992 yılında Philip RİFNER tarafından yapılan bir araştırmadır. Çalışma, ortalama ve ortalama üstü zekalı çocuklara yönelik olup onlarda problem çözme yeteneğinin başka alanlara taşınmasında faydalı olduğu saptamasıyla sonuçlanmıştır.
Yine ülkemizde yapılan bir çalışma 23-25.Ekim. 2008 yılın aittir. Erim ERHAN, Muhsin HAZAR ve Murat TEKİN tarafından gerçekleştirilen araştırma satranç oynayan çocukların aceleci yaklaşım düzeylerinin, satranç oynamayan çocuklara göre aceleci yaklaşım düzeylerinden daha düşük olduğu ortaya konmuştur.
(devam edecek)
Ülkemizde satranç eğitimi ve sonuçları üzerine bugüne kadar sayısız tartışma yapılmıştır. Bu tartışmaların bir çoğunda da haklı olarak beklentiler ortaya konmuş, gerek farklı ülkelerdeki satranç eğitimiyle ve gerekse yarışma düzeyinde uluslararası arenada yerimiz kıyaslanmış ve tartışılmıştır.
Bu tartışmaların tamamını olumlu olarak algılıyor ve toplumsal denetim olarak gördüğümü belirtmek istiyorum.
Çünkü özünde toplumsal bir süreç vardır ve dikkatin de bu noktaya çekilmesi kaçınılmazdır.
Bu yazıda, başlığında da belirtildiği gibi, satrancın eğitiminin neden okullarda verilmesi gerektiğini sebep sonuç ilişkisi kapsamında açıklamaya çalışacağım.
Milli Eğitimin en temel ve genel amaçlarından önceliklisi, ülkemiz vatandaşlarını çağın gereklerine uyan bir sistemle yetiştirmektir.
İlgi ve yeteneklerini geliştirerek gerekli bilgi ve beceri davranış birlikte iş görme alışkanlığı kazandırarak hayata hazırlamak, kendilerinin ve toplumun mutluluğunu sağlayacak şekilde meslek sahibi olmalarını sağlamaktır.
Bu genel amaçları çoğaltabiliriz.
Özellikle seksenli yılların ortasından itibaren eğitim teknolojilerinin değişmesi ve gelişmesiyle, öğrenme ve aydınlanma çağına son derece etkili
yansımalar olmuştur.
Bilgiye ulaşma ve bilgiyi araştırmada değişik stratejiler insan beyninin gelişimine katkılar sunmuştur.
SATRANÇ DOĞRUDAN DOĞRUYA İNSAN BEYNİYLE VE ÖĞRENMEYLE İLGİLİDİR.
Son derece etkin bir öğrenme modelini satranç eğitiminde görebiliriz. Çünkü çocuklarımız beyinlerini kullanarak, düşünür, fikir bulur, uygular ve çözer.
Bu konuda dünyada satranç eğitimi ve sonuçları üzerine yapılmış yüzlerce
araştırma örnekleri vardır.
Bu örneklerden birisi 1991-1992 yılında Philip RİFNER tarafından yapılan bir araştırmadır. Çalışma, ortalama ve ortalama üstü zekalı çocuklara yönelik olup onlarda problem çözme yeteneğinin başka alanlara taşınmasında faydalı olduğu saptamasıyla sonuçlanmıştır.
Yine ülkemizde yapılan bir çalışma 23-25.Ekim. 2008 yılın aittir. Erim ERHAN, Muhsin HAZAR ve Murat TEKİN tarafından gerçekleştirilen araştırma satranç oynayan çocukların aceleci yaklaşım düzeylerinin, satranç oynamayan çocuklara göre aceleci yaklaşım düzeylerinden daha düşük olduğu ortaya konmuştur.
(devam edecek)
- MATRANÇ -