İl turnuvalarında antrenörlerin konumu.

[Naci Erdem]

Antrenörün ise sadece oyun başladıktan ilk 5 dakika içinde içeride olması ve tıpkı fotoğraf çekilmesindeki süre kısıtlaması gibi bir kısıtlamaya tabi olması gerektiğini düşünüyorum. Satranç gibi ciddi ego ve efor savaşı yapan kişilerin, mücadele sertlikleri olduğunu varsaymak gerekir. Antrenörü tüm oyun süresince yanında görerek motive olmak çok sağlıklı değil, tersine, oyuncuyu maçtan koparacak bir bağımlılık haline dönüşür.

Diğer yandan Türkiye'deyiz. Bizim birçok yetersiz hoca, oyuncusunun değil salt kendi istatistiklerinin peşinde olduğundan maalesef hamle de fısıldıyor, kaş göz de oynatıyor. Dahası 9 yaşındaki oyuncusuna tokat atan hoca ve ebeveyn gördüm ben. Burası bir sınav ortamı gibi, her turnuva bir öğrenim sahasıdır, nasıl ki çocukları sınavlarda soruları ve kağıtları ile başbaşa bırakmak sistemin gerçeği ise, satranç oyunlarında da fiziksel alanı onlara terk etmek hem saygı gereği olmak gerekir hem konsantrasyona faydalıdır.

Hocalar, ebeveynler, seyirciler ve oyunu biten oyuncular, fiziksel temasın olmayacağı ama sahayı görebilecek bir yere çekilerek bu alanı görebilmeli ama iletişim kuramamalılar.

Antrenörlerin içeride olması gerektiğini belirtirken "çalışmalarının sonucunu" görmeye girmeleri gerektiğinden kastediyorum. Yani "oyuncu oyunu ile" "antrenör oyuncusu ile" ilgilenmelidir, tabi ki tamamen sportif bir yaklaşımla olmalıdır. Oyuncunun taşları tutuşundaki durumu bile incelenmelidir.
Ben aynı turnuvada beraber oynadığımız öğrencilerimi onların arka çaprazında durur, öyle incelerim. Böylece öğrencimin rakibine de bir fırsat vermemiş olurum, zira benim tüm mimik ve bakışlarımı rakibi görür, öğrencim görmez!