hoş bir fıkra
#1
Yıllar önce hastanede çalışırken, ağır hasta bir kız getirdiler. Tek yaşam
şansı, beş yaşındaki kardeşinden acil kan nakli idi. Küçük oğlan aynı hastalıktan mucizevi bir şekilde kurtulmuş ve kanında o hastalığın
mikroplarını yok eden antikorlar oluşmuştu. Doktor durumu beş yaşındaki oğlana anlattı ve ablasına kan verip vermeyeceğini sordu.

Küçük çocuk bir an
duraksadı. Sonra derin bir nefes aldı ve 'Eğer kurtulacaksa, veririm kanımı' dedi.

Kan nakli yapılırken, ablasının gözlerinin içine bakıyor ve gülümsüyordu.Kızın yanaklarına yeniden renk gelmeye başlamıştı, ama küçük çocuğun yüzü de giderek soluyordu...

Gülümsemesi de yok oldu. Titreyen bir sesle doktora sordu :
'Hemen mi öleceğim ?'

Ufaklık, doktoru yanlış anlamıştı, ablasına vücudundaki bütün kanı verip, öleceğini düşünüyordu
Ara
Cevapla
#2
Offff....Belki başkaları basitçe gülüp geçebilir fakat bu beni çok duygulandırdı..Paylaştığınız için çok teşekkür ederim Abidin Hoca'm...

Ben melankolinin bu türlüsüne bayılırım..Çocuklar ve yaşlılar üzerinden duygu sömürmeden üretilen her öykü beni bu denli çarpar..Gerçek manada güzeldi..

Saygılarımla...
Ara
Cevapla
#3
güzel bir fıkra . bnde duygulandım
Ara
Cevapla
#4
umarım okuyuculara bazı degerleri hatırlatmıştır. saygılar..
Ara
Cevapla
#5
hehehe çocuk aklı işteSmile
Ara
Cevapla




Konuyu Okuyanlar: 1 Ziyaretçi