23-05-2013, 08:45
Sayın VELİBABA,
Verdiğiniz örneğe gerek yoktu!
Ama yine de çok haklısınız.
Ben gereken mesajı zaten almıştım. Bu benim çok geçmişten büyük hayalimdir.
Çok küçük bir örnek vermek isterim.
Meslek hayatımın doksanlı yıllarında Sivas Yıldızeli Pamukpınar Anadolu Öğretmen Okulu’nda çalışırken tanık olmuştum. Anadolu’muzun onca güzel ilinden çok seçkin ama ekonomik açıdan da bir o kadar talihsiz çocuklarımızın sınavla alındığı bir okuldu. Okul çocukların tüm ihtiyaçlarını karşılıyordu. Aynı zamanda güreş eğitim merkeziydi. Dünya ve olimpiyat şampiyonu güreşçimiz Şeref EROĞLU o okuldan öğrencimdi. Okula Rusya’dan ekolleşmiş hocalar (Rüstem KAZAKOV vb…) gelip bir dönem boyu ders verir antrenmanlara katılır, en yeni teknikleri gösterirdi.
Köy ve mezralarda görevli olarak çalıştığım yıllardan bilirim o yetenekleri daha ortaya çıkmadan kaybolan çocuklarımızı. Satrançla tanıştırabildiklerimiz ise kapakları açılan bir barajın onca gücüyle akan suları gibiydiler.
Uzatmayacağım.
O BAHSETTİĞİNİZ SAYILARDA BİLE OLSA, O ÇOCUKLARIMIZIN İLLERİ ve KENDİ ADLARINA KATILABİLMELERİNİ SAĞLAMAK İÇİN ÖNERİ YAPIP, ÇÖZÜM SUNMAK ve KARARLICA TAKİP ETMEK GÖREV OLDU BANA!
Bu, her şeyden önce insani ve mesleği eğitimci olan bir kişi için atılması gereken bir adımdır.
Bu fikre sahip çıkacak çok insan olduğunu düşünüyorum.
Önerilerim arasında bu işin maddi boyutuna kaynak yaratmak da var. Bunu da sizlerle daha sonra paylaşmak ve görüşlerinizi almak isterim.
Selam ve sevgilerimle…
Verdiğiniz örneğe gerek yoktu!
Ama yine de çok haklısınız.
Ben gereken mesajı zaten almıştım. Bu benim çok geçmişten büyük hayalimdir.
Çok küçük bir örnek vermek isterim.
Meslek hayatımın doksanlı yıllarında Sivas Yıldızeli Pamukpınar Anadolu Öğretmen Okulu’nda çalışırken tanık olmuştum. Anadolu’muzun onca güzel ilinden çok seçkin ama ekonomik açıdan da bir o kadar talihsiz çocuklarımızın sınavla alındığı bir okuldu. Okul çocukların tüm ihtiyaçlarını karşılıyordu. Aynı zamanda güreş eğitim merkeziydi. Dünya ve olimpiyat şampiyonu güreşçimiz Şeref EROĞLU o okuldan öğrencimdi. Okula Rusya’dan ekolleşmiş hocalar (Rüstem KAZAKOV vb…) gelip bir dönem boyu ders verir antrenmanlara katılır, en yeni teknikleri gösterirdi.
Köy ve mezralarda görevli olarak çalıştığım yıllardan bilirim o yetenekleri daha ortaya çıkmadan kaybolan çocuklarımızı. Satrançla tanıştırabildiklerimiz ise kapakları açılan bir barajın onca gücüyle akan suları gibiydiler.
Uzatmayacağım.
O BAHSETTİĞİNİZ SAYILARDA BİLE OLSA, O ÇOCUKLARIMIZIN İLLERİ ve KENDİ ADLARINA KATILABİLMELERİNİ SAĞLAMAK İÇİN ÖNERİ YAPIP, ÇÖZÜM SUNMAK ve KARARLICA TAKİP ETMEK GÖREV OLDU BANA!
Bu, her şeyden önce insani ve mesleği eğitimci olan bir kişi için atılması gereken bir adımdır.
Bu fikre sahip çıkacak çok insan olduğunu düşünüyorum.
Önerilerim arasında bu işin maddi boyutuna kaynak yaratmak da var. Bunu da sizlerle daha sonra paylaşmak ve görüşlerinizi almak isterim.
Selam ve sevgilerimle…
- MATRANÇ -