Özgür Satranç Forum

engin: ucu bucağı görünmeyecek kadar geniş


BAĞIMSIZLIK YÜRÜYÜŞÜ
Mehmet Akif Ersoy

Korkma, sönmez bu tan ağartılarında yüzen al sancak
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim ulusumun yıldızıdır, parlayacak!
O benimdir, o benim ulusumundur ancak!

Çatma, kurban olayım, yüzünü ey nazlı hilal!
Kahraman soyuma bir gül... Ne bu sertlik, bu öfke?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helâl.
Hakkıdır, Tanrı’ya tapan ulusumun bağımsızlık.

Ben öncesizliklerden beridir özgür yaşadım, özgür yaşarım;
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!
Kükremiş sel gibiyim, engelimi çiğner, aşarım.
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

Batının ufuklarını sarmışsa çelik zırhlı duvar.
Benim iman dolu göğsüm gibi sınırboyum var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar,
'Uygarlık!' dediğin tek dişi kalmış canavar?

Arkadaş, yurduma alçakları uğratma sakın;
Siper et gövdeni, dursun bu utanmazca akın.
Doğacaktır sana sözverdiği günler Tanrı’nın,
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.

Bastığın yerleri 'toprak!' diyerek geçme, tanı!
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehid oğlusun, incitme, yazıktır, atanı.
Verme, dünyaları alsan da bu cennet vatanı.

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şehitler fışkıracak toprağı sıksan, şehitler!
Canı, sevgiliyi, bütün varımı alsın da Tanrı,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada ayrı.

Ruhumun senden ey Tanrı’m, şudur ancak isteği:
Değmesin tapınağımın göğsüne yabancı eli!
Bu ezanlar -ki tanıklıkları dinin temeli-
Ölümsüz yurdumun üstünde benim inlemeli.

O zaman coşkuyla bin secde eder -varsa- taşım.
Her yaramdan, Tanrı’m, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır çıplak bir ruh gibi yerden cesedim;
O zaman yükselerek göğün doruğuna değer belki başım!

Dalgalan sen de tan ağartıları gibi ey ulu hilâl!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helâl.
Sonsuza dek sana yok, soyuma yok yıkılmak;
Hakkıdır, özgür yaşamış bayrağımın özgürlük,
Hakkıdır, Tanrı’ya tapan ulusumun bağımsızlık!