Özgür Satranç Forum

Orjinalini görmek için tıklayınız: Herkesin biraz içinde biraz dışında olduğu önemli bir konu..
Şu anda (Arşiv) modunu görüntülemektesiniz. Orjinal Sürümü Görüntüle internal link
Hepimizin bildiği gibi bazı özel günler sürekli kutlanmakta...Sevgililer Günü, evlilik yıldönümü, Anneler Günü, Babalar Günü duruma göre sevgilinizi ilk tanıdığınız gün vs vs...
Şimdi benim yazım 'herkeste olmayan şeylerin günü' nü kutlamak üzerine...Anneler Günü'nde bir öksüzün sırf bu yüzden ağlaması o günü lanetlemez mi?Babalar Günü'nde babasını yeni kaybetmiş bir yetim neler düşünür?
Belki ilk bakışta bunlar kadar acıklı görünmeyebilir; fakat bir aşık için ne zordur Sevgililer Gününde 'sevgilisi'ni başkasıyla görmek?
Benim evlilik yıldönümlerine falan lafım yok..Eğer bekar birisi kalkıp da başkası evlilik yıldönümü kutluyor diye kendisini kötü hissederse ya bir psikiyatriste gitsin ya da eş bulmayla ilgili yarışmalara katılsın..En son çare olarak sülale büyüklerinden birine yalvarsın da 'münasip' bir eş buluversinler..Orası böyle düşünen arkadaşımızın kendi yoludur, bizi ilgilendirmezSmile
Bunun yanı sıra filanca yerin kurtuluşu!!Kutlansın efenim, bize ne?Vay ama bizim bölge kurtarılmadı diyen varsa bir zahmet kurtarıversinSmile
Diyeceğim o ki; sevinçlerimiz başkalarının üzülmesine yol açmamalı..Ya da bu tahribat alabildiğine en aza indirgenmeli..
Sahip olduğunuz şey elinizden alınmadı diye kendinizi sadece şanslı hissedebilirsiniz, üstün değil!!Ben annemi ve babamı bir yetimin, bir öksüzün önünde öpmeye korkarım dostlar..Elinizdeki güzellikleri başkasını yıpratmak için kullanmayın farkında olmadan..Benden hatırlatması..

Saygılarımla...
Çok güzel bir noktaya değinmişsin.Seni tebrik ediyorum.
Saygılarının devamını diliyorum.


______________________________

Benim için at değil vezir daha önemli!!! Smile
Öncelikle yazın çok güzel. Farklı bir konuya değinmişsin. Hayatın gerçeklerlini tek başımıza değiştiremiyoruz malesef. Yaşam acılarla, mutluluklarla güzel. Acılar olmasa mutlulukların tadını alamazdık. Hep mutlu olsaydık, acı nasıl birşey bilmeseydik hayat ne kadar sıkıcı olurdu düşünsenize. Yetimhanede büyümüş bir çocuk anne baba sevgisini bilmez belki ama, biz de arkadaş sevgisini onun kadar bilemeyiz ne bileyim ya da başka sevgileri.
Bazen de kimin ne bildiğinden çok ne bilmediği önemlidir.

Arkadaş sevgisi hususunda söylediklerinize katılıyorum.Ama anne-baba sevgisini tadabilmiş bir çocuk bir gün arkadaş sevgisini de tam manasıyla tadabilecekken, diğer talihsiz arkadaşlarımız için durum maalesef böyle değildir.

Hayat güzel değil mi?Hayat sevdiklerimizle güzel..Güzelse sadece bundan güzel hayat.Sağlık ve sevdiklerimiz..İkisi olsun da gerisini bir yerlerden bulup buluştururuz.