30-03-2019, 10:07
Avrupa Bireysel bitti.
Biz de bittik. Son tura 16. sırada giren GM miz Emre Can son oyununu kaybederek 37. oldu ve Dünya Kupası hayallerimiz suya düştü.
Neden böyle oldu ? Korkaklığımızdan.
Yazılarımın birçoğunda korkmak yüklemini çokça kullanıyorum. Sebebi ; inancım öyle gerektiriyor.
Korkmaktandır bilgiye ve tecrübeye uzak kalışımız. Korkmaktır bizi geliştirmeyen.
Neyden korkuyoruz ? Sorumluluklarımızın artmasından.
Neyden korkuyoruz ? Karşımızdakinin bizden üstün olduğunu düşündüğümüzden.
Neyden korkuyoruz ? Mevcut durumumuzun sekteye uğrayacağından.
Azla yetiniyoruz. Bu monotonluğa yaşamak diyoruz.
Bilgimiz az, tecrübemiz az, ileri görüşlülüğümüz yok, cesaretimiz yok…
İnanıyorum ki ; korkmasaydık, Emre Can korkmasaydı ilk 22 nin içinde olurdu.
Korkmasaydı, 7., 11., 14. hamlelerden sonra anlaşmalı beraberliğe razı olmazdı.
“Anlaşmalı beraberlikler yapmasaydı mevcut topladığı puanları da toplayamazdı.” mı diyor birileri ?
Peki, şimdi ne elde etti ? Hiç.
Oynadığı ve anlaşmalı beraberlik yaptığı oyunlarda korkmasaydı, rakibinden korkmasaydı, belki de bu üç oyunda ihtiyacı olan yarım puanı alırdı. Küçük hesapların peşinde koştu. Büyük düşünemedi. Anlaşmalı beraberlikler yaparak hedefin etrafında dolaşmaktansa ve sonuçta hedeften uzaklaşmaktansa cesur oynayıp mağlup olmak daha iyidir. Mağlubiyet en azından önemli bir tecrübedir. Emre Can bu tecrübeye bile yan baktı, satranç oynamadı.
Birkaç hamlelik anlaşmalı beraberlik satranç oynamak değildir. Küçük hesapların peşinde koşmaktır. Cesur olup oyunu sonuna kadar oynayıp yenilmek satranç oynamaktır, tecrübe kazanmaktır. Az hamleli anlaşmalı beraberliklere razı olmak tecrübeyi istememek, hedefe yaklaşamamak, hedefi avuçlarının içinden kaçırmaktır.
Emre Can satranç oynamadan birkaç hamlelik anlaşmalı beraberlikler yapadursun, TSF de Dünya Kupası haberi gelecek diye bekleyedursun. Çok beklersiniz.
Bu arada, utanmayın canım ! Avrupa Bireysel'in kapanış yazısını hazırlayıp ön pencerenizden verin. Bir önceki haberi ve yorumunuzu da arka odalara gizlemeyin. 29 Mart’ta verilen haber 26 Mart’ın gerisinde kalmasın. Sizin utanmanıza gerek yok. Sizi o görevlere getirenler utansın.
Biz de bittik. Son tura 16. sırada giren GM miz Emre Can son oyununu kaybederek 37. oldu ve Dünya Kupası hayallerimiz suya düştü.
Neden böyle oldu ? Korkaklığımızdan.
Yazılarımın birçoğunda korkmak yüklemini çokça kullanıyorum. Sebebi ; inancım öyle gerektiriyor.
Korkmaktandır bilgiye ve tecrübeye uzak kalışımız. Korkmaktır bizi geliştirmeyen.
Neyden korkuyoruz ? Sorumluluklarımızın artmasından.
Neyden korkuyoruz ? Karşımızdakinin bizden üstün olduğunu düşündüğümüzden.
Neyden korkuyoruz ? Mevcut durumumuzun sekteye uğrayacağından.
Azla yetiniyoruz. Bu monotonluğa yaşamak diyoruz.
Bilgimiz az, tecrübemiz az, ileri görüşlülüğümüz yok, cesaretimiz yok…
İnanıyorum ki ; korkmasaydık, Emre Can korkmasaydı ilk 22 nin içinde olurdu.
Korkmasaydı, 7., 11., 14. hamlelerden sonra anlaşmalı beraberliğe razı olmazdı.
“Anlaşmalı beraberlikler yapmasaydı mevcut topladığı puanları da toplayamazdı.” mı diyor birileri ?
Peki, şimdi ne elde etti ? Hiç.
Oynadığı ve anlaşmalı beraberlik yaptığı oyunlarda korkmasaydı, rakibinden korkmasaydı, belki de bu üç oyunda ihtiyacı olan yarım puanı alırdı. Küçük hesapların peşinde koştu. Büyük düşünemedi. Anlaşmalı beraberlikler yaparak hedefin etrafında dolaşmaktansa ve sonuçta hedeften uzaklaşmaktansa cesur oynayıp mağlup olmak daha iyidir. Mağlubiyet en azından önemli bir tecrübedir. Emre Can bu tecrübeye bile yan baktı, satranç oynamadı.
Birkaç hamlelik anlaşmalı beraberlik satranç oynamak değildir. Küçük hesapların peşinde koşmaktır. Cesur olup oyunu sonuna kadar oynayıp yenilmek satranç oynamaktır, tecrübe kazanmaktır. Az hamleli anlaşmalı beraberliklere razı olmak tecrübeyi istememek, hedefe yaklaşamamak, hedefi avuçlarının içinden kaçırmaktır.
Emre Can satranç oynamadan birkaç hamlelik anlaşmalı beraberlikler yapadursun, TSF de Dünya Kupası haberi gelecek diye bekleyedursun. Çok beklersiniz.
Bu arada, utanmayın canım ! Avrupa Bireysel'in kapanış yazısını hazırlayıp ön pencerenizden verin. Bir önceki haberi ve yorumunuzu da arka odalara gizlemeyin. 29 Mart’ta verilen haber 26 Mart’ın gerisinde kalmasın. Sizin utanmanıza gerek yok. Sizi o görevlere getirenler utansın.