17-08-2008, 20:49
Beni bir kişi okuyor biliyorum.Bu yazıyı da ona ithafen yazıyorum.
Bu aralar herkesi ihmal ediyorum.Kendim hariç!
Sürekli kendime zaman ayırıyorum, çevremdekilerin değil de kendi istediğim şeyleri yapıyor ve kendi istediğim gibi yaşıyorum.'Eee ne güzel işte' diyebilirsiniz.Şimdi size bunun yanlışlığını ispatlayacağım.
Özgürce yaşıyorum.Canım ne yapmak isterse onu yapıyorum ve kimseyi takmıyorum.İstediğim kişiyle zaman geçirip istemediğimle geçirmiyorum.Bazılarıyla da zaman geçirmek istediğim halde mümkün olmuyor.Ama şöyle söyleyeyim, çevremdeki herkesin hayatının benimle ilgili kısmının kontrolü elimde!
İstediğimi arıyorum, istemediğime cevap vermiyorum.
Kendimi bir halt sanmayarak yapıyorum bunu.Önemli hissetmiyorum kendimi.
Çok sıkılıyorum artık bu durumdan.Dostlarımla veya ailemle vakit geçirmek yerine şimdi oturup bu yazıyı yazıyorum mesela.Bu yazı kendim için çünkü.Çok bencilim.
Her şeyi kendim için yapınca bir süre sonra anladım ki başkaları için bir şey yapamayacak kadar yalnız kalıyor insan.
Şimdi bütün bunların yanında asıl mesele ne biliyor musunuz?Zannettiğiniz gibi moralim bozuk falan değil?Yani ben bu üstteki durumları sallamayacak kadar neşeliyim.
Sürekli aynı şarkıyı dinliyorum.Tavsiye de etmem.Şarkı, Ahmet Rasim Bey'in sürekli evden uzaklaşıp üç beş ay gelmemesine karısının üzüldüğünü görerek yazdığı basit birkaç beyitten oluşuyor.Adama kanım çok ısındı, hem üzüyor hem de bundan ilham alıyor.Saygı duyuyorum.
Şarkının en sevdiğim yeri şu:
''Bu akşam gün batarken gel
Sakın geç kalma erken gel
Tahammül kalmadı artık
Sakın geç kalma erken gel''
Neşem de yerinde..Oooh mis gibi bu şarkıyı dinleyip dinleyip dalgama bakıyorum.Yemekten içmekten kesilmek şöyle dursun bu aralar iyice kilo aldım.Bugün turnuvada mat pozisyonuna gelene kadar matı fark etmedim, önceki tur kazanmak için hiçbir şey yapmayan rakibe fil kaptırdığım için olsa gerek hiç de takmadım.Maçtan kalktığımda üzerimde çakırkeyf olmuşum gibi bir hafiflik vardı.Oysa sabahki maçı kaybedince üzülmüştüm.Öğleden sonrayı kaybedince-hem daha basit birine hem daha basitçe- hiiiç endişe etmeden evime geldim.Açtım şarkımı.
Sakın geç kalma erken geeeeeel
Aman geç kalma erken geeeeeel
Yine konuştuğum arkadaşlarım oldu, konuşmak istemediğim arkadaşlarım oldu.Kafama göre davrandım.Aşağıda kuzenlerim var ve hiçbirini umursamadan internetin başındayım.Neşem yerinde çok şükür.Mutlu değilim ama neşem yerinde.Sabah etsem mi diye düşünüyorum ama bu gecenin benim için çok eğlenceli geçeceğinden emin değilim, erken yatsam uykunun sıkıcı olduğu aşikar.
Peki ne yapıyorum ben?Şarkı dinliyorum anasını satıyim.
Sakın geç kalma erken geeeeeel
Aman geç kalma erken geeeeeel
.....................
Bu yazıya devam edeceğim.Canım şimdi devam etmek istemiyor, canım şarkı dinlemek istiyor.
Bu aralar herkesi ihmal ediyorum.Kendim hariç!
Sürekli kendime zaman ayırıyorum, çevremdekilerin değil de kendi istediğim şeyleri yapıyor ve kendi istediğim gibi yaşıyorum.'Eee ne güzel işte' diyebilirsiniz.Şimdi size bunun yanlışlığını ispatlayacağım.
Özgürce yaşıyorum.Canım ne yapmak isterse onu yapıyorum ve kimseyi takmıyorum.İstediğim kişiyle zaman geçirip istemediğimle geçirmiyorum.Bazılarıyla da zaman geçirmek istediğim halde mümkün olmuyor.Ama şöyle söyleyeyim, çevremdeki herkesin hayatının benimle ilgili kısmının kontrolü elimde!
İstediğimi arıyorum, istemediğime cevap vermiyorum.
Kendimi bir halt sanmayarak yapıyorum bunu.Önemli hissetmiyorum kendimi.
Çok sıkılıyorum artık bu durumdan.Dostlarımla veya ailemle vakit geçirmek yerine şimdi oturup bu yazıyı yazıyorum mesela.Bu yazı kendim için çünkü.Çok bencilim.
Her şeyi kendim için yapınca bir süre sonra anladım ki başkaları için bir şey yapamayacak kadar yalnız kalıyor insan.
Şimdi bütün bunların yanında asıl mesele ne biliyor musunuz?Zannettiğiniz gibi moralim bozuk falan değil?Yani ben bu üstteki durumları sallamayacak kadar neşeliyim.
Sürekli aynı şarkıyı dinliyorum.Tavsiye de etmem.Şarkı, Ahmet Rasim Bey'in sürekli evden uzaklaşıp üç beş ay gelmemesine karısının üzüldüğünü görerek yazdığı basit birkaç beyitten oluşuyor.Adama kanım çok ısındı, hem üzüyor hem de bundan ilham alıyor.Saygı duyuyorum.
Şarkının en sevdiğim yeri şu:
''Bu akşam gün batarken gel
Sakın geç kalma erken gel
Tahammül kalmadı artık
Sakın geç kalma erken gel''
Neşem de yerinde..Oooh mis gibi bu şarkıyı dinleyip dinleyip dalgama bakıyorum.Yemekten içmekten kesilmek şöyle dursun bu aralar iyice kilo aldım.Bugün turnuvada mat pozisyonuna gelene kadar matı fark etmedim, önceki tur kazanmak için hiçbir şey yapmayan rakibe fil kaptırdığım için olsa gerek hiç de takmadım.Maçtan kalktığımda üzerimde çakırkeyf olmuşum gibi bir hafiflik vardı.Oysa sabahki maçı kaybedince üzülmüştüm.Öğleden sonrayı kaybedince-hem daha basit birine hem daha basitçe- hiiiç endişe etmeden evime geldim.Açtım şarkımı.
Sakın geç kalma erken geeeeeel
Aman geç kalma erken geeeeeel
Yine konuştuğum arkadaşlarım oldu, konuşmak istemediğim arkadaşlarım oldu.Kafama göre davrandım.Aşağıda kuzenlerim var ve hiçbirini umursamadan internetin başındayım.Neşem yerinde çok şükür.Mutlu değilim ama neşem yerinde.Sabah etsem mi diye düşünüyorum ama bu gecenin benim için çok eğlenceli geçeceğinden emin değilim, erken yatsam uykunun sıkıcı olduğu aşikar.
Peki ne yapıyorum ben?Şarkı dinliyorum anasını satıyim.
Sakın geç kalma erken geeeeeel
Aman geç kalma erken geeeeeel
.....................
Bu yazıya devam edeceğim.Canım şimdi devam etmek istemiyor, canım şarkı dinlemek istiyor.