24-12-2010, 21:50
Bahtiyar Bey,
Cengiz beyin ve Cengiz beyden alıntı yaparak, sizin bu "BİZİ BU HALE DÜŞÜRENLER UTANSIN" sözünüzü reddediyorum.
Önerim: "BU HALE DÜŞENLER UTANSIN!"
İkisi çok farklıdır. Bu hale düşenler ve düşmeyenler vardır ve düşenler ile düşmeyenleri aynı kefeye koyamayız. Delegasyonun 67-52'lik oylamasında, şöyle bir 15 kişinin satranç ailesi ile ilişkisi olmadığını, ama müdahil olduklarını düşündüğümüzde satranç ailesinin yarıdan çoğu bu hale tavır almıştır.
Bu hale tavır almayanlar utanabilir.
Tavır alanların utanacağı tek bir konu olabilir; tavırlarını doğru bir örgütlü duruşa eriştirememiş olmaları... Ancak bu da önemli bir maddi ve düşünsel gücü gerektiriyor ki, bu güçsüzlük nedeniyle de utanmaları değil, daha çok düşünüp, daha çok çalışmaları gerekiyor.
Ataman'ın dediği gibi ilgili arkadaşların bu konuda bildiklerini açıklamaları gerekiyor. Sayın Keleş'in dediği gibi bu konu yeterince deşilmiş değildir. İçerde "makas - tampon" bırakarak bu operasyon bitirilemez. Cerahata neden olan UR henüz İRİN oluşturmaya devam etmektedir. Bu urun çıkarılması sağlıklı dokulara zarar vermez. Aksine bünyenin daha sağlıklı çalışmasını sağlayacaktır. Hasta doku ve organların kesinlikle kendini yenileme gücü demokrasilerde vardır! Kendimize ve insanımıza güven gerekmektedir. Deve kuşu gibi başımızı kuma gömmekten vaz geçerek, ayıplarımızın üstünü örtüp bizi çürütmesine izin vermeden, dürüstçe "eleştiri-özeleştiri" mekanizmasının işletilmesi gerekmektedir.
Bu yanlışları yapanlar duymuyorlar mı sanki bizi?
Ses çıkarmadıklarında sorun çözülmüş mü oluyor?
Herkes yanıbaşındaki yanlışın yakasına yapışmalıdır!
Kendisinden başlayarak!
Evet bir işimiz bu değil. Ancak hasta bir bünye ile hangi işi barabileceğimiz sanılıyor?
Özür sahibi olanlar çıksın ortaya! Özürlerini kusurlarını göstersinler; "dostuna yarasını gösterir gibi", biz de elimizden geleni yapalım.
Saygılar...
Cengiz beyin ve Cengiz beyden alıntı yaparak, sizin bu "BİZİ BU HALE DÜŞÜRENLER UTANSIN" sözünüzü reddediyorum.
Önerim: "BU HALE DÜŞENLER UTANSIN!"
İkisi çok farklıdır. Bu hale düşenler ve düşmeyenler vardır ve düşenler ile düşmeyenleri aynı kefeye koyamayız. Delegasyonun 67-52'lik oylamasında, şöyle bir 15 kişinin satranç ailesi ile ilişkisi olmadığını, ama müdahil olduklarını düşündüğümüzde satranç ailesinin yarıdan çoğu bu hale tavır almıştır.
Bu hale tavır almayanlar utanabilir.
Tavır alanların utanacağı tek bir konu olabilir; tavırlarını doğru bir örgütlü duruşa eriştirememiş olmaları... Ancak bu da önemli bir maddi ve düşünsel gücü gerektiriyor ki, bu güçsüzlük nedeniyle de utanmaları değil, daha çok düşünüp, daha çok çalışmaları gerekiyor.
Ataman'ın dediği gibi ilgili arkadaşların bu konuda bildiklerini açıklamaları gerekiyor. Sayın Keleş'in dediği gibi bu konu yeterince deşilmiş değildir. İçerde "makas - tampon" bırakarak bu operasyon bitirilemez. Cerahata neden olan UR henüz İRİN oluşturmaya devam etmektedir. Bu urun çıkarılması sağlıklı dokulara zarar vermez. Aksine bünyenin daha sağlıklı çalışmasını sağlayacaktır. Hasta doku ve organların kesinlikle kendini yenileme gücü demokrasilerde vardır! Kendimize ve insanımıza güven gerekmektedir. Deve kuşu gibi başımızı kuma gömmekten vaz geçerek, ayıplarımızın üstünü örtüp bizi çürütmesine izin vermeden, dürüstçe "eleştiri-özeleştiri" mekanizmasının işletilmesi gerekmektedir.
Bu yanlışları yapanlar duymuyorlar mı sanki bizi?
Ses çıkarmadıklarında sorun çözülmüş mü oluyor?
Herkes yanıbaşındaki yanlışın yakasına yapışmalıdır!
Kendisinden başlayarak!
Evet bir işimiz bu değil. Ancak hasta bir bünye ile hangi işi barabileceğimiz sanılıyor?
Özür sahibi olanlar çıksın ortaya! Özürlerini kusurlarını göstersinler; "dostuna yarasını gösterir gibi", biz de elimizden geleni yapalım.
Saygılar...