19-10-2012, 08:48
"Demokrasi insanları tartmaz, sayar, oysa onları tartmak gerekir." (Ludwig Wittgenstein)
Demokrasinin doğuştan gelen en önemli sakatlığı budur...
Ancak bu sorunu aşabilecek bir diğer yol da ben henüz göremedim. Çözüm yine bir paradoks gibi olsa da, demokrasinin kendisi içerisinde... Çünkü bir zincirin gücü onun en zayıf halkasına eşittir ve bu yüzden de bir çobanın oyu ile Cemil Sabahi dostumuzun oyu eşittir. Bunu aslında kendisi de bilir de, sanırım onun kahrı başkadır... Ya da burada satranç oynayası gelmiştir.
Burada itiraz, "eşit olmayanların oyu eşit olur mu?" sorusudur?
Olmaz!
Çünkü mutlak eşitlik yoktur ve olmayan bir şeye dayanarak varlık üzerinde karar veremeyeceğinizden dolayı, insanları da eşitleyemezsiniz. Bu yüzden eşit işe eşit ücret anlayışı da eşitsizlik doğurduğu için eleştirilir. Eşitlik gerçekte yalnızca bir soyutlamadır ve fiziki anlamda evrende hiç bir surette eşitlik yoktur.
Demokrasi herkese bir oy hakkı verirken, herkesin "nitelik ve nicelik" olarak eşit olduğunu kabul ettiğinden değil, insanları karar süreçlerine katabilmeye çalıştığındandır. Bu durum adeta demokrasinin insanlara rüşvetidir, ya da "cezbetme hamlesidir"... Demokraside insanın "tartılma" süreci seçimler değil, icraatları içeren sosyal pratikleridir!...
Dağdaki çobanı aldatan politikacıya karşı sen de çobanı uyandıramıyorsan, hatayı kendinde aramalısın. Politikacı "beyaz" ise sen de "siyahsın", o plan kuruyorsa sen de plan boz...
Bu konunun bize yansıması "rok atmasını bilmeyenlerin oylarıyla seçilenlerin bizleri nasıl yöneteceği?" sorusudur... Biraz daha derinleştiğinde "satranç dünyasının dışındaki insanların oyları ile seçilen bir yönetim bizi yönetebilir mi?" sorusudur...
Rahat olun, endişeniz sizleri yönetmeleri ise, sizleri yönetemezler. Yok eğer endişeniz sizleri yönetemeyecek oluşları ise, o halde en az onlar kadar da siz çaba sarf edip yönetime geleceksiniz. "Daha akıllı olan kazanır; işte hayat budur" demişse satrancı bulan adam ve bizler de satranççı isek, bir yol bulmalı ya da yeni bir yol açmalıyız. Rok atmasını bilmeyenlere rok atmayı öğreterek işe başlamak gerek. Çünkü onlar, bizim de içinde bulunduğumuz zincir içerisindedirler ve onların zayıflığı bizim de zayıflığımız demektir. Onlardan kopuk olarak varabileceğimiz bir yer yoktur ve bu ülkenin profesöre olduğu kadar çobana da ihtiyacı vardır. Birinin işlevi diğerinden daha az değildir toplumsal yaşamda...
Yoksa "Şu mektepler olmasaydı maarifi ne güzel idare ederdim" diyen Emrullah Efendi'nin bu şakasını gerçek kılanlardan ne farkımız kalır?...
Bu seçimlerde oy kullanma hakkı olmaması gerekenler oy kullanıyor, oy kullanması gerekenler oy kullanmıyor. Asıl sorun budur? Oy kullananların aralarındaki "eşitsizlikler" değil!...
Demokrasinin doğuştan gelen en önemli sakatlığı budur...
Ancak bu sorunu aşabilecek bir diğer yol da ben henüz göremedim. Çözüm yine bir paradoks gibi olsa da, demokrasinin kendisi içerisinde... Çünkü bir zincirin gücü onun en zayıf halkasına eşittir ve bu yüzden de bir çobanın oyu ile Cemil Sabahi dostumuzun oyu eşittir. Bunu aslında kendisi de bilir de, sanırım onun kahrı başkadır... Ya da burada satranç oynayası gelmiştir.
Burada itiraz, "eşit olmayanların oyu eşit olur mu?" sorusudur?
Olmaz!
Çünkü mutlak eşitlik yoktur ve olmayan bir şeye dayanarak varlık üzerinde karar veremeyeceğinizden dolayı, insanları da eşitleyemezsiniz. Bu yüzden eşit işe eşit ücret anlayışı da eşitsizlik doğurduğu için eleştirilir. Eşitlik gerçekte yalnızca bir soyutlamadır ve fiziki anlamda evrende hiç bir surette eşitlik yoktur.
Demokrasi herkese bir oy hakkı verirken, herkesin "nitelik ve nicelik" olarak eşit olduğunu kabul ettiğinden değil, insanları karar süreçlerine katabilmeye çalıştığındandır. Bu durum adeta demokrasinin insanlara rüşvetidir, ya da "cezbetme hamlesidir"... Demokraside insanın "tartılma" süreci seçimler değil, icraatları içeren sosyal pratikleridir!...
Dağdaki çobanı aldatan politikacıya karşı sen de çobanı uyandıramıyorsan, hatayı kendinde aramalısın. Politikacı "beyaz" ise sen de "siyahsın", o plan kuruyorsa sen de plan boz...
Bu konunun bize yansıması "rok atmasını bilmeyenlerin oylarıyla seçilenlerin bizleri nasıl yöneteceği?" sorusudur... Biraz daha derinleştiğinde "satranç dünyasının dışındaki insanların oyları ile seçilen bir yönetim bizi yönetebilir mi?" sorusudur...
Rahat olun, endişeniz sizleri yönetmeleri ise, sizleri yönetemezler. Yok eğer endişeniz sizleri yönetemeyecek oluşları ise, o halde en az onlar kadar da siz çaba sarf edip yönetime geleceksiniz. "Daha akıllı olan kazanır; işte hayat budur" demişse satrancı bulan adam ve bizler de satranççı isek, bir yol bulmalı ya da yeni bir yol açmalıyız. Rok atmasını bilmeyenlere rok atmayı öğreterek işe başlamak gerek. Çünkü onlar, bizim de içinde bulunduğumuz zincir içerisindedirler ve onların zayıflığı bizim de zayıflığımız demektir. Onlardan kopuk olarak varabileceğimiz bir yer yoktur ve bu ülkenin profesöre olduğu kadar çobana da ihtiyacı vardır. Birinin işlevi diğerinden daha az değildir toplumsal yaşamda...
Yoksa "Şu mektepler olmasaydı maarifi ne güzel idare ederdim" diyen Emrullah Efendi'nin bu şakasını gerçek kılanlardan ne farkımız kalır?...
Bu seçimlerde oy kullanma hakkı olmaması gerekenler oy kullanıyor, oy kullanması gerekenler oy kullanmıyor. Asıl sorun budur? Oy kullananların aralarındaki "eşitsizlikler" değil!...