16-11-2012, 15:41
Forumda cok okuyup az yazan bir insanim, uye olurken gercek isim kullanmanin daha makbul oldugunu bilmedigimden uzayli da sayilabilirim ama sorun degil.
Ortaokuldan sonra oynamadigim satranca, her ikisi de 4.5 yasinda olan ogluma ve yegenime ogretirken tekrar ilgi duydum. Tas hareketinden daha fazlasini ogretebilmek icin surekli yeni kitaplar alip okuyup internette baskalariyla ya da bilgisayarla oynarken buldum kendimi. 35 yasindayim, bu saatten sonra orta siklet bir oyuncu olmayi bile mumkun gormuyorum ama cocuklara ogretmek konusunda soyleyecek bir iki seyim var sanirim.
Yusuf Bey'in yazdiklarinin coguna katiliyorum, ayni tecrubeleri yasadim. Yalnizca 10. madde ile hemfikir degilim (Yusuf Bey ona da 9. demis ama aslinda 10.), gercekten yenebilene kadar mahsustan yenilmemek gerek bence. "Oynamayi ogrenince beni yenebileceksin, ben senin kadarken bunlari bilmiyordum" cumlesi benim oglumun yenilince uzulmesine engel oldu. Yenilince el sıkışıp tebrik etmeyi de ogrendi. Ama ayni yastaki yegenimle oynarken yenilince sinirlenebiliyor, o baska bir sey. Bir donem oyundaki tek amaci piyonu vezire terfi ettirmekti. O donem cok sıkıldım ama gecti simdi.
Su anda bes bucuk yasinda, son birkac ayda tas koruma, acmaz ve catali da ogrenebildigini gordum. Son oyunlarimizda tahtanin benden tarafina cagirip oradan bakmasini istiyor ve 'sence ne yapmak istiyorum' diye sonraki hamledeki niyetimi soruyorum, ozellikle tek hamlede mat olmak uzereyken farkina variyor artik. Kahraman Olgac'in eski kitap serisinin birinci cildindeki tek hamlede mat sorularinda da fena sonuclar almadi.
Bilhassa sıkıldığında oyunu kesmek, canı istemediği zaman zorla oynatmamak cok onemli gorunuyor bana.
Cocuguna ogretmek isteyenlere faydali olacagini umarim. Selamlar herkese.
Aydin Sahin
Ortaokuldan sonra oynamadigim satranca, her ikisi de 4.5 yasinda olan ogluma ve yegenime ogretirken tekrar ilgi duydum. Tas hareketinden daha fazlasini ogretebilmek icin surekli yeni kitaplar alip okuyup internette baskalariyla ya da bilgisayarla oynarken buldum kendimi. 35 yasindayim, bu saatten sonra orta siklet bir oyuncu olmayi bile mumkun gormuyorum ama cocuklara ogretmek konusunda soyleyecek bir iki seyim var sanirim.
Yusuf Bey'in yazdiklarinin coguna katiliyorum, ayni tecrubeleri yasadim. Yalnizca 10. madde ile hemfikir degilim (Yusuf Bey ona da 9. demis ama aslinda 10.), gercekten yenebilene kadar mahsustan yenilmemek gerek bence. "Oynamayi ogrenince beni yenebileceksin, ben senin kadarken bunlari bilmiyordum" cumlesi benim oglumun yenilince uzulmesine engel oldu. Yenilince el sıkışıp tebrik etmeyi de ogrendi. Ama ayni yastaki yegenimle oynarken yenilince sinirlenebiliyor, o baska bir sey. Bir donem oyundaki tek amaci piyonu vezire terfi ettirmekti. O donem cok sıkıldım ama gecti simdi.
Su anda bes bucuk yasinda, son birkac ayda tas koruma, acmaz ve catali da ogrenebildigini gordum. Son oyunlarimizda tahtanin benden tarafina cagirip oradan bakmasini istiyor ve 'sence ne yapmak istiyorum' diye sonraki hamledeki niyetimi soruyorum, ozellikle tek hamlede mat olmak uzereyken farkina variyor artik. Kahraman Olgac'in eski kitap serisinin birinci cildindeki tek hamlede mat sorularinda da fena sonuclar almadi.
Bilhassa sıkıldığında oyunu kesmek, canı istemediği zaman zorla oynatmamak cok onemli gorunuyor bana.
Cocuguna ogretmek isteyenlere faydali olacagini umarim. Selamlar herkese.
Aydin Sahin