20-04-2013, 13:26
Güzel bir başlık açan troubleturk'u tebrik ederim.
Ben başlıklardan özellikle bir tanesine değinmek istiyorum: İLGİSİZLİK.
Bir kişiye edilebilecek en büyük hakaret onu görmezden gelmektir. Forumda düzenli olarak yazan kişilerin zaman zaman yaşadıkları bir duygu bu. Bazen birkaç dakikanızı, bazen neredeyse bir saatinizi ayırarak kitleye bir mesaj iletmeye çalışıyorsunuz. Buraya kadar sorun yok.
Ne var ki okunma sayısına baktığınızda 500, 700 defa okunan bir başlığa bazen 1-2 cevap yazıldığını, bazense hiç cevap yazılmadığını görüyorsunuz. İşte burayı aklım almıyor. Hiç mi söyleyecek birşeyiniz yok? "Katılıyorum." veya "Şu konuda yanılıyorsunuz, bence şöyledir." demek neden bu kadar zor geliyor insanlara?
Genel anlamdaki tepkisizliğe alışığız zaten. Ama belli bir konudaki kısıtlı yazışma platformunda ısrarla sadece dinleyici pozisyonunda kalmak nasıl bir duygudur? Bunu çözebilmiş değilim.
Konu kişisel olunca veya kendi çıkarına dokunulduğunda sayfalar dolusu yazan insanlar, başkalarının yaşadıklarını film izler gibi izliyor. Filmin karşısında bile bazı sahnelerde "Hadi oradan!" veya "Vay!" falan dersiniz. Bizim camiada maalesef bu bile yok!
Birbirine bu kadar ilgisiz, üyelerinin sorunlarına ve taleplerine bu derece duyarsız bir camiaya ne kadar güvenmem gerektiği konusunda ciddi kuşkularım var.
Ben başlıklardan özellikle bir tanesine değinmek istiyorum: İLGİSİZLİK.
Bir kişiye edilebilecek en büyük hakaret onu görmezden gelmektir. Forumda düzenli olarak yazan kişilerin zaman zaman yaşadıkları bir duygu bu. Bazen birkaç dakikanızı, bazen neredeyse bir saatinizi ayırarak kitleye bir mesaj iletmeye çalışıyorsunuz. Buraya kadar sorun yok.
Ne var ki okunma sayısına baktığınızda 500, 700 defa okunan bir başlığa bazen 1-2 cevap yazıldığını, bazense hiç cevap yazılmadığını görüyorsunuz. İşte burayı aklım almıyor. Hiç mi söyleyecek birşeyiniz yok? "Katılıyorum." veya "Şu konuda yanılıyorsunuz, bence şöyledir." demek neden bu kadar zor geliyor insanlara?
Genel anlamdaki tepkisizliğe alışığız zaten. Ama belli bir konudaki kısıtlı yazışma platformunda ısrarla sadece dinleyici pozisyonunda kalmak nasıl bir duygudur? Bunu çözebilmiş değilim.
Konu kişisel olunca veya kendi çıkarına dokunulduğunda sayfalar dolusu yazan insanlar, başkalarının yaşadıklarını film izler gibi izliyor. Filmin karşısında bile bazı sahnelerde "Hadi oradan!" veya "Vay!" falan dersiniz. Bizim camiada maalesef bu bile yok!
Birbirine bu kadar ilgisiz, üyelerinin sorunlarına ve taleplerine bu derece duyarsız bir camiaya ne kadar güvenmem gerektiği konusunda ciddi kuşkularım var.