15-07-2013, 01:38
Elbette herkesin kendine göre bir heyecan tanımı var. Ben 2400 ortalamalı iki takımın mücadelesinde 10. masada yapılan çiftsoru hamlelerin ardından bir tarafın kazanmasından alınan keyfi bir türlü anlayamadım, belki ileride bundan da zevk almayı öğrenebilirim. Başka uygulamalar da yapılabilir. Maçın ortasında yedek oyuncu devreye girebilir mesela. Ya da oyuncular yer değiştirebilirler. Dünyada örneği olmayan, joker oyuncu ve arada 100 fark olmak kaydıyla herhangi bir sıralamaya uyulmadan her tur oyuncuların yerini değiştirebilmeleri fikirleri de bu topraklardan çıktı.Nasıl olsa tüm bu karşılaşmaların sonunda bize heyecan veren, bir takımın diğerini alt etmesi.
Ancak şunu çok anlamadım açıklayabilirseniz sevinirim. İsviçre sistemi ile yapılan Kulüpler şampiyonasına 56 takım katılmış. 1-3 sıraları alanlar birinci lige çıkarken 4-24 arası 2. ligi oluşturmuş. Bu 24 takım arasına girmek için yapılan anlaşmalı beraberlikler de bu forumda ve belki de satranç camiasında rahatsızlık yaratmış. Bana çocukken öğretilen İsviçre sistemi turnuvaların temelde 1. ortaya çıkarmak için uygun olduğu, tur sayısı ve katılımcı sayısına göre belki bu turnuvada 2. ve 3. yü de belirleyebileceği, daha alt sıralara inildikçe artan bir şekilde sonuçtan uzaklaşılacağıydı.
Peki neden İsviçre sistemi turnuvalarda böyle bir sorun var? Cünkü bu tarz turnuvalarda ilk turlar geçildikten sonra, özellikle orta sırada yer alan takımlar kendilerine bir aralık bulur ve o bölgede hareket eder. Kazanarak yukarı çıkar, kaybettiklerinde aşağıya iner. Turlar ilerledikçe salınım aralığı azalmaya başlar, çünkü çok fazla puan grubu oluşur. Takım turnuvalarında bu salınım bireysel turnuvalara göre daha geniş aralıklı olur. Çünkü alınan puan sayısı fazladır. Takım puanını 2 den 3 çıkarttığınız takdirde, salınım aralığını da genişletmiş olursunuz. Elbette bu bazılarına göre çok heyecanlı olabilir. Ancak 8 tur boyunca 10-20 aralığında yer alan bir takım, ön sıralarda yer alan takımlara rakip bulmak zorlaşmaya başladığı için , güçlü bir rakiple eşleşerek kaybedebilir, 8 tur boyunca 40. sırayı geçmemiş bir diğer takım ise sadece son tur kazanarak 23. olup diğer takımı geçebilir.
Şimdi bana söyler misiniz, buradaki asıl problem 8 takımın son tur berabere yapması mı, yoksa 56 takım arasından 24 tanesinin , İsviçre sistemi ile yapılan bir turnuvadan 9 tur sonunda belirlenmeye çalışılması mı? Bu şartlar altında galibiyete 2 yerine 3 puan verilmesi takımların doğru belirlenmesini kolaylaştırır mı, yoksa zorlaştırır mı? Son olarak eğer 40. hamleden önce beraberlik yasaklanırsa berabere biten bu 64 karşılaşmanın kaç tanesi berabere bitebilirdi? Tur sayısını 11 veya 13 e çıkartmak mı daha doğru sonuca yardım eder, 3 puan sistemi mi?
Son bir soru daha, THY spor kulübü ilk tur karşılaşmasını kaybettikten sonra birinci ve ikinci olan Denizsu Aquamatch ve Antakya Belediyesi takımlarıyla oynamadan son tur kazanarak, 42 masa puanı toplayıp 3. olmuş ve 1. lige yükselmiş, Zonguldak Alplı takımı ise hem 1. hem de 2. sırada yer alan takımlarla oynayıp 45 masa puanı toplamış ama son tur turnuvanın şampiyonuna yenilince geriye düşmüş ve THY nin ardında turnuvayı bitirmiş. Sizce iyi olmuş, yeterli heyecan yaşanmış mı ve 3. sırada bile bu oynamalar varken 24. lük acaba nasıl belirlenebilmiş bir fikriniz var mı?
Sorunlar doğru belirlenmden doğru yanıtlara ulaşılmaz. 3 puan sisteminin isviçre sistemine adapte edilmesi çok zor. Döner turnuvalarda çok büyük fark yaratmasa da, takım turnuvalarında yine de soruna yol açar. Ayrıca iki farklı sistemin bir arada kullanılması elo hesaplamalarında sıkıntı yaratır. Aynı oyun farklı kurallarla oynanmış olur.
Emin olun bizim en son sorunumuz 3 puan sistemidir. Önce Kulüpler Şampiyonasının bu tüzükle nasıl oynanabildiği ve iyi bir fikir olan alt liglerin nasıl bu kadar özensizce oluşturulabildiği irdelenmeli.
Ateş Bey, ödül konusunu ayrıca tartışalım isterseniz ama maç puanı ile ilgili şunu söyleyebilirim. Olimpiyatlarda son tur alınan 4-0 lık sonuçların ardından özellikle İsviçre sistemi ile yapılan turnuvalarda böyle bir ihtiyaç doğdu. Elbette tur sayısı yeterli olsa masa puanı ile de devam edilebilirdi ancak tur sayıları da 14 ten 11 e düşürüldü. Döner sistem turnuvalarda maç puanının kimseye bir faydası yok. Herkes tüm güçleriyle meydana çıkar, aynı rakiplere karşı eşit şartlarda en çok puanı alan şampiyon olur bu kadar basit. Bir turun 5,5-4,5 kaybedilmesi sonunda evet tüm maçlarını kazanan bir takım şampiyon olmayabilir ancak en fazla oyunu kazanan takım şampiyon olacaktır sonuçta. Bir takım 100 puan almış diğeri 90 ama biz 5,5-4,5 bitebilecek bir maç yüzünden toplamda en iyiye değil, tek bir maçın sonucuna mı bakmalıyız. Tour de France gibi 20 gün süren büyuk turlarda tek bir etap kazanamadığı halde toplamda en iyi zamanı alıp şampiyon olan bir çok bisikletçi var örneğin.
Ayrıca hem maç puanı hem de bu puanın artırılmasını savunmak birbiriyle taban tabana zıt fikirler. Maç puanı zaten İsviçre sisteminde yaşanan dalgalanmaları azaltmak icin getirildi.
Ancak şunu çok anlamadım açıklayabilirseniz sevinirim. İsviçre sistemi ile yapılan Kulüpler şampiyonasına 56 takım katılmış. 1-3 sıraları alanlar birinci lige çıkarken 4-24 arası 2. ligi oluşturmuş. Bu 24 takım arasına girmek için yapılan anlaşmalı beraberlikler de bu forumda ve belki de satranç camiasında rahatsızlık yaratmış. Bana çocukken öğretilen İsviçre sistemi turnuvaların temelde 1. ortaya çıkarmak için uygun olduğu, tur sayısı ve katılımcı sayısına göre belki bu turnuvada 2. ve 3. yü de belirleyebileceği, daha alt sıralara inildikçe artan bir şekilde sonuçtan uzaklaşılacağıydı.
Peki neden İsviçre sistemi turnuvalarda böyle bir sorun var? Cünkü bu tarz turnuvalarda ilk turlar geçildikten sonra, özellikle orta sırada yer alan takımlar kendilerine bir aralık bulur ve o bölgede hareket eder. Kazanarak yukarı çıkar, kaybettiklerinde aşağıya iner. Turlar ilerledikçe salınım aralığı azalmaya başlar, çünkü çok fazla puan grubu oluşur. Takım turnuvalarında bu salınım bireysel turnuvalara göre daha geniş aralıklı olur. Çünkü alınan puan sayısı fazladır. Takım puanını 2 den 3 çıkarttığınız takdirde, salınım aralığını da genişletmiş olursunuz. Elbette bu bazılarına göre çok heyecanlı olabilir. Ancak 8 tur boyunca 10-20 aralığında yer alan bir takım, ön sıralarda yer alan takımlara rakip bulmak zorlaşmaya başladığı için , güçlü bir rakiple eşleşerek kaybedebilir, 8 tur boyunca 40. sırayı geçmemiş bir diğer takım ise sadece son tur kazanarak 23. olup diğer takımı geçebilir.
Şimdi bana söyler misiniz, buradaki asıl problem 8 takımın son tur berabere yapması mı, yoksa 56 takım arasından 24 tanesinin , İsviçre sistemi ile yapılan bir turnuvadan 9 tur sonunda belirlenmeye çalışılması mı? Bu şartlar altında galibiyete 2 yerine 3 puan verilmesi takımların doğru belirlenmesini kolaylaştırır mı, yoksa zorlaştırır mı? Son olarak eğer 40. hamleden önce beraberlik yasaklanırsa berabere biten bu 64 karşılaşmanın kaç tanesi berabere bitebilirdi? Tur sayısını 11 veya 13 e çıkartmak mı daha doğru sonuca yardım eder, 3 puan sistemi mi?
Son bir soru daha, THY spor kulübü ilk tur karşılaşmasını kaybettikten sonra birinci ve ikinci olan Denizsu Aquamatch ve Antakya Belediyesi takımlarıyla oynamadan son tur kazanarak, 42 masa puanı toplayıp 3. olmuş ve 1. lige yükselmiş, Zonguldak Alplı takımı ise hem 1. hem de 2. sırada yer alan takımlarla oynayıp 45 masa puanı toplamış ama son tur turnuvanın şampiyonuna yenilince geriye düşmüş ve THY nin ardında turnuvayı bitirmiş. Sizce iyi olmuş, yeterli heyecan yaşanmış mı ve 3. sırada bile bu oynamalar varken 24. lük acaba nasıl belirlenebilmiş bir fikriniz var mı?
Sorunlar doğru belirlenmden doğru yanıtlara ulaşılmaz. 3 puan sisteminin isviçre sistemine adapte edilmesi çok zor. Döner turnuvalarda çok büyük fark yaratmasa da, takım turnuvalarında yine de soruna yol açar. Ayrıca iki farklı sistemin bir arada kullanılması elo hesaplamalarında sıkıntı yaratır. Aynı oyun farklı kurallarla oynanmış olur.
Emin olun bizim en son sorunumuz 3 puan sistemidir. Önce Kulüpler Şampiyonasının bu tüzükle nasıl oynanabildiği ve iyi bir fikir olan alt liglerin nasıl bu kadar özensizce oluşturulabildiği irdelenmeli.
Ateş Bey, ödül konusunu ayrıca tartışalım isterseniz ama maç puanı ile ilgili şunu söyleyebilirim. Olimpiyatlarda son tur alınan 4-0 lık sonuçların ardından özellikle İsviçre sistemi ile yapılan turnuvalarda böyle bir ihtiyaç doğdu. Elbette tur sayısı yeterli olsa masa puanı ile de devam edilebilirdi ancak tur sayıları da 14 ten 11 e düşürüldü. Döner sistem turnuvalarda maç puanının kimseye bir faydası yok. Herkes tüm güçleriyle meydana çıkar, aynı rakiplere karşı eşit şartlarda en çok puanı alan şampiyon olur bu kadar basit. Bir turun 5,5-4,5 kaybedilmesi sonunda evet tüm maçlarını kazanan bir takım şampiyon olmayabilir ancak en fazla oyunu kazanan takım şampiyon olacaktır sonuçta. Bir takım 100 puan almış diğeri 90 ama biz 5,5-4,5 bitebilecek bir maç yüzünden toplamda en iyiye değil, tek bir maçın sonucuna mı bakmalıyız. Tour de France gibi 20 gün süren büyuk turlarda tek bir etap kazanamadığı halde toplamda en iyi zamanı alıp şampiyon olan bir çok bisikletçi var örneğin.
Ayrıca hem maç puanı hem de bu puanın artırılmasını savunmak birbiriyle taban tabana zıt fikirler. Maç puanı zaten İsviçre sisteminde yaşanan dalgalanmaları azaltmak icin getirildi.