01-11-2013, 11:22
Başlık konusu özel olsa da biraz genişlemiş. Ben de üç farklı konuya değinmek istiyorum.
1) Aşkın Taşan'ın Forumda Yazı Yazma Amacı
Birincisi Aşkın Bey'in yazı yazma sebeplerini anlıyorum çünkü ben de geçmişte aynısını hissettim ve yaptım. Haddim olmayarak kendi tecrübemi paylaşıp tavsiyede bulunayım. Bence ne satranca ne de kendisine bir faydası var. Bunu anladığımda epey vakit kaybetmiştim. Bir noktada yalanlanmazsa zımnen kabul anlamına gelecek suçlamalar dışında okusam da hiç yanıt vermemeyi seçtim. Yanıtların içeriğini geçtim, aslında boşa kürek çektiğinizi fark ediyorsunuz. Ben sizin "sahibininin sesi" olmak gibi bir görevle değil gayet naif bir amaçla yazdığınızı düşünüyorum. Ne var ki yanıtlarınız beni de ikna etmekten çok uzak. Beni de sahibinin sesi olmakla suçladılar zamanında. Üstelik yaşça çok küçük olduğumdan epeyce üzüldüm de. Sonra da "biz yanılmışız" diyenler oldu, ikna olmayanlar da oldu. Siz de aynı naiflikteyseniz başarılı olmanızı dilerim ama işiniz çok zor. Köprü olmak, kişilerin bireysel çabalarıyla değil kurumsal stratejilerle yapılacak bir şey. Diğer taraftan bu susturma çabası olarak algılanmasın.
2) TSF Forum'a Dönüşün Gerekliliği
İkincisi, Can Ağabey'in forum bahsi. TSF Forum vakti zamanında satrançla ilgili her türlü işi yapan, büyükusta dahil her seviyeden iştirak edilen hem resmi hem de meşruiyet kazanmış bir iletişim kanalıydı. Kimlik belirlemeyle ilgili daha sıkı önlemler almak yerine forumu kapatmak "öğrenciler olmasa okul ne güzel idare edilir" kabilinden bir karardı. Geri dönüş mümkün ve hayırlı olur.
3) Satrancın devlete bağlanması hata mıydı?
Son konu GSGM'ye bağlanma. İlk satranç turnuvamı 1997'de oynadığımdan ve o yaşta çocuk olduğumdan geçmiş hakkında atıp tutacak değilim. Yalnız eğitim aldığım konulardan ve iş tecrübemden yola çıkarak geri dönüşün ne anlama geldiğini tek kelimeyle özetleyeyim: Felaket.
Diğer taraftan satranç GSGM'ye bağlı olmasaydı bence yaşayamazdı. Türkiye'de bütün spor dallarının en büyük sponsoru hala devlettir. Bu, satranç için de geçerli. Bugünkü büyüklüğe yakın bir seviyede tutacak nakdi destek sağlayan sponsor bulunabileceğine inanmıyorum. Yılda bir kez belki... Bu satrancın ötesinde bazı koşulların da dayatmasıdır. Hem ekonomi, hem kamu yönetimi hem de Türkiye'deki spor kültürüyle alakalı uzun bir tartışmadır. Satranççıların profesyonelleşmesi de iyice imkansızlaşır.
Hatta sokakta, bir kafede satranç oynamak bile zorlaşabilir. Örnek vereyim. Yıllar önce İçişleri Bakanlığının bir yazısını görmüştüm. Satrancın kafelerde oynanmasını engelleyen ancak kahve ve kıraathanelerde uygulanabileceği yanıtını veren bir yazı (yazının kopyası arşivimdedir, yanımda olmadığından maddi hata olmasın diye detaya girmeyeceğim, zamanında Sabah'ta yazmıştım. Eğer uygulanırsa kafelerde satranç oynamanın bir zemini kalmaz. Devlet fetişisti değilim ama gerçekçi olmakta fayda var.
Gördüğüm kadarıyla satrancın 1991'de devlete bağlanması bir hata değil bir zorunluluktu. Bu zorunluluk geçen süre içinde satrancın dünyada da mevzi kaybetmesi hem de satrancın çok ötesinde yaşanan siyasi ve ekonomik nedenlerle artarak devam ediyor. Son 20-30 yıla yayılan değişimlerin ne olduğu satrancın çok dışında, girmiyorum. Aşkın Bey aynı manada mı kullandı bilmiyorum ama satrancın daha iyiye gitmesinin tek yolu TSF'nin daha iyi yapılanmasından geçiyor. Devlete bağlanmayı sorgulamak biraz ütopyacılık gibi geliyor.
1) Aşkın Taşan'ın Forumda Yazı Yazma Amacı
Birincisi Aşkın Bey'in yazı yazma sebeplerini anlıyorum çünkü ben de geçmişte aynısını hissettim ve yaptım. Haddim olmayarak kendi tecrübemi paylaşıp tavsiyede bulunayım. Bence ne satranca ne de kendisine bir faydası var. Bunu anladığımda epey vakit kaybetmiştim. Bir noktada yalanlanmazsa zımnen kabul anlamına gelecek suçlamalar dışında okusam da hiç yanıt vermemeyi seçtim. Yanıtların içeriğini geçtim, aslında boşa kürek çektiğinizi fark ediyorsunuz. Ben sizin "sahibininin sesi" olmak gibi bir görevle değil gayet naif bir amaçla yazdığınızı düşünüyorum. Ne var ki yanıtlarınız beni de ikna etmekten çok uzak. Beni de sahibinin sesi olmakla suçladılar zamanında. Üstelik yaşça çok küçük olduğumdan epeyce üzüldüm de. Sonra da "biz yanılmışız" diyenler oldu, ikna olmayanlar da oldu. Siz de aynı naiflikteyseniz başarılı olmanızı dilerim ama işiniz çok zor. Köprü olmak, kişilerin bireysel çabalarıyla değil kurumsal stratejilerle yapılacak bir şey. Diğer taraftan bu susturma çabası olarak algılanmasın.
2) TSF Forum'a Dönüşün Gerekliliği
İkincisi, Can Ağabey'in forum bahsi. TSF Forum vakti zamanında satrançla ilgili her türlü işi yapan, büyükusta dahil her seviyeden iştirak edilen hem resmi hem de meşruiyet kazanmış bir iletişim kanalıydı. Kimlik belirlemeyle ilgili daha sıkı önlemler almak yerine forumu kapatmak "öğrenciler olmasa okul ne güzel idare edilir" kabilinden bir karardı. Geri dönüş mümkün ve hayırlı olur.
3) Satrancın devlete bağlanması hata mıydı?
Son konu GSGM'ye bağlanma. İlk satranç turnuvamı 1997'de oynadığımdan ve o yaşta çocuk olduğumdan geçmiş hakkında atıp tutacak değilim. Yalnız eğitim aldığım konulardan ve iş tecrübemden yola çıkarak geri dönüşün ne anlama geldiğini tek kelimeyle özetleyeyim: Felaket.
Diğer taraftan satranç GSGM'ye bağlı olmasaydı bence yaşayamazdı. Türkiye'de bütün spor dallarının en büyük sponsoru hala devlettir. Bu, satranç için de geçerli. Bugünkü büyüklüğe yakın bir seviyede tutacak nakdi destek sağlayan sponsor bulunabileceğine inanmıyorum. Yılda bir kez belki... Bu satrancın ötesinde bazı koşulların da dayatmasıdır. Hem ekonomi, hem kamu yönetimi hem de Türkiye'deki spor kültürüyle alakalı uzun bir tartışmadır. Satranççıların profesyonelleşmesi de iyice imkansızlaşır.
Hatta sokakta, bir kafede satranç oynamak bile zorlaşabilir. Örnek vereyim. Yıllar önce İçişleri Bakanlığının bir yazısını görmüştüm. Satrancın kafelerde oynanmasını engelleyen ancak kahve ve kıraathanelerde uygulanabileceği yanıtını veren bir yazı (yazının kopyası arşivimdedir, yanımda olmadığından maddi hata olmasın diye detaya girmeyeceğim, zamanında Sabah'ta yazmıştım. Eğer uygulanırsa kafelerde satranç oynamanın bir zemini kalmaz. Devlet fetişisti değilim ama gerçekçi olmakta fayda var.
Gördüğüm kadarıyla satrancın 1991'de devlete bağlanması bir hata değil bir zorunluluktu. Bu zorunluluk geçen süre içinde satrancın dünyada da mevzi kaybetmesi hem de satrancın çok ötesinde yaşanan siyasi ve ekonomik nedenlerle artarak devam ediyor. Son 20-30 yıla yayılan değişimlerin ne olduğu satrancın çok dışında, girmiyorum. Aşkın Bey aynı manada mı kullandı bilmiyorum ama satrancın daha iyiye gitmesinin tek yolu TSF'nin daha iyi yapılanmasından geçiyor. Devlete bağlanmayı sorgulamak biraz ütopyacılık gibi geliyor.