Bir talep.

[Mojo Jojo]

Tek sakıncası her Sayın Mojo Jojo yazıldığında (okumayı bir deneyin) yüzüme yayılan sırıtmaya engel olamamam (Soyadıyla hitap etmeyi deneyip Sayın Jojo desem alınır mı?)

Anonymus teamüllerinde sanırım rumuz isimle yazanlara sayın veya bayan / bay diye hitap etmek gerekmiyor, zaten yazan nick seçtiği ve isminden uzaklaştığı için, doğrudan nicki kullanılabilir, o yüzden Mojo veya Jojo veya MJ diye yazılması sorun olmaz :wink:

Gelelim çetrefilli konuya:

Satranççı Kimdir?
Erşan Bey'in yazısında itiraz edeceğim bir nokta var. Satrancı en iyi satranççılar mı yönetir gerçekten? Satranççı tabiri net tanımlanmadan bu konuda ne diyeceğimi bilmiyorum. Biz miyiz? Bir büyükusta mı? 1.Kategori oyuncu mu? 1500 mü? (...)

Burada bir tür menfaat çatışması var. Şöyle bakılabilir: Bir başhekim kıdemli bir tıp doktoru mu olmalı yoksa dışarıdan atanan bir CEO mu?

Çünkü hastane bir tarafı ile insan sağlığına dönük bir kurum ama diğer yönüyle kar etmesi gereken, kar edemezse personel kalitesi, hekim sayısı düşecek, teknolojisini yenileyemeyecek bir işletme.

Sanırım ideal, bunun sentezi: Yani tıp eğitimi almış başhekim ve altında danışacağı, hem tıp hem işletme yönü olan bir ekip.

Eğer bünyenizde egosu doğal olarak yüksek bir kitle varsa, altyapısını bilmediğiniz bir işte sizi ezerler. Ama bir taraftan tek taraflı ihtisas veya mesleki bilgi ile bir ekonomik olguyu çekip çeviremezsiniz. O tarafı da romantik kalır.

Türk satrancında durum şu sebepten çok vahim ki bunun ikisi de yok. Şu anki yönetimde satrancın temelini bilmeyen bir başkan ve altında hiçbir uluslararası deneyimi olmayan bir yönetim kurulu var.

Buna dil bilmemeyi, medya, iş hayatı, dünyadaki önemli aktörlerle iletişimi olmama gibi gerçekleri bonus olarak ekleyebilirsiniz. E durum bu olunca koca TSF'nin çıkartacağı projeler, köy gezilerinde muhtarın uydurduğu "her kahveye bir satranç takımı koyalım" gibi prematüre önerilerden ileri gidemiyor. Nerede kalsın makro satranç ekonomisi üzerinden uluslararası projeler.

O yüzden hem satranç bilmeyen hem de yöneticilik çapı çok yetersiz bir ekibin, egosu yüksek satranççılar tarafından kabul görmesi na-mümkün. Bu bir saygınlık sorunu.

Mevcut yönetimin saygınlık sorununu satranç bilgisi ve çapı üzerinden çözemeyeceğine göre geriye, işin yönetsel tarafında olağanüstü başarılı olma opsiyonu kalıyor.

Bunun örnekleri var. Mesela futbol kulüpleri üzerinden Bayern Münich daima bir "firma futbol adamını" yönetici olarak kullanır; Hoeness, Vogst, Beckenbauer gibi. Formula 1'de eski büyük yarışçıların önemli bir kısmı Peter Sauber, Jackie Stewart, Alain Prost gibi takım sahibidirler. Birçok NBA takımı CEO'su Jordan, Magic Johnson, Patrick Ewing gibi, kökünde basketbolcudur.

Ama Türkiye'de -doğru veya yanlış- kulüp yönetimleri neredeyse hiçbir zaman futbol adamlarından değil hep iş adamlarından teşekkül etmiştir. Bu anlamda Ünal Aysal Serdar Bilgili, Ali Şen, Yıldırım Demirören gibi yöneticiler ayağını topa değdirmemiş adamlardır.

Başarılı olabilirler mi, bu kuracakları ekibe bağlı. Futboldan devam edersek, eğer ekibi sadece iş adamlarından kurarsanız, futbol alemini çözemeden kendinizi de kulübünüzün mali yapısını da batırabilirsiniz.

TSF açısından "satranç bilgisizliğini" bir ön kabul olarak alsak bile asıl sorunun bunun da ötesinde yöneticilik melekesi olduğunu iddia ediyorum.

Yani yönetimin rating ortalaması 1500 falansa ve bunun yöneticilik dilindeki karşılığı 300 falan olmalı. Ve bu güç kapasitesinin mesela Ekaterina Atalık ile satranç oyunculuğu açısından empati yapması nasıl imkansız ise, Türk satrancını evrensel kriterlere taşıması da o kadar imkansız.

Somut örnek isteyen şu son yazışmalara bakabilir.

TSF'de tek bir yönetici gibi yönetici olsaydı basit bir kitapçıda "ne alırsan 10 Lira"'ya satılan "Kriz Nasıl Çözülür" kitaplarından birini alip şu, FIDE'ye bildirilmeyen ELO meselesini hallederdi.

Foruma bağlanırsın, "üzücü bir olay, ders aldık" dersin, mağduru ayrıca telefonla ararsın, yönergeleri hemen standarda bağlarsın. Basit bir işletmede adam / süre hesabı 45 dakikayı geçmeyecek bir çabadır bu ve karşılığı saygınlıktır.

Ben de bir zamanlar temel defo olarak, bugünkü TSF yönetiminin satranç dilinden anlamamasını görüyordum ama artık temel sorunun yöneticilik birikim ve çapı ile ilgili olduğuna kanaat getirdim. Zira biri olsaydı diğerini kapatırdı.

Hastaneyi hekim de yönetebilir, CEO da. Ama ikisinden biri. Ev hanımı veya öğrenci velisi değil.