12-05-2014, 08:09
Bu konu hakkında haddim olmayarak iki kelam etmek isterim. Genel populasyon içinde her sporda bir kaç uyumsuz sporcu ve davranış biçimi olur ve bu makul görülebilir.
Mesele, sistemin bunları diğerlerine zarar vermeden kontrol edebilmesi / sisteme intibak ettirebilmesi veya son çare tecrit etmesidir (pazartesi sabahları eski Türkçe daha hoşuma gidiyor bu arada
).
Çok eskiden dernek kültürü zamanında da kelli felli büyük oyuncularda bazen "manyel" tabir edilen tuhaf davranışlar görülürdü. Hatta 2700 üzerinde bile bazen bu tür etik dışı davranışlar oluyor.
Ama mesele şu: Bu tür davranış biçimleri, istisna olarak mı ortaya çıkıyor yoksa özellikle yetersiz eğitimciler tarafından "sadece kazanmak mubahtır" felsefesi ile çocuklara sistematik olarak mı öğretiliyor? Eğer ikincisi ise, ortada ciddi tehlike var demektir.
Bunun çözümü özellikle turnuva kalitesini arttırmaktadır. Turnuva kalitesi nedense çok üzerinde durulmayan bir konu.
Tam zamanında başlatılan, masa aralıkları geniş, katılımcı sayısı salon büyüklüğü ile orantılı (evet bunun net matematik kriteri olmalı kanımca, masa büyüklüğü - masa aralığı ve katılımcı üzerinden salon büyüklüğü kolaylıkla belirlenebilir), eşlendirmeleri düzgün verilen, bir sporcunun kendisini spor yapıyormuş gibi hissedebileceği düzenlemeleri kast ediyorum.
Seyirci 5.dakikadan sonra salondan kesinkes dışarı alınmalı, fotoğraf sadece turnuva yönetimi tarafından çekilip web sitesine servis edilmeli. Ödüller iyi düzeyde olmalı; pahalı ödül değil; bir seminer daveti, bir büyük usta ile 2 saatlik çalışma, kitap, madalya, Mustafa Yılmaz imzalı ve çerçeveli bir yazı bile genel bütçe kaleminde çok küçük birşeydir ama 10 yaşındaki çocuk için değeri büyüktür.
Daha önce yazmıştım, tuvalet, içecek ve hafif yiyecekler turnuva salonunda olmalı, dışarı ile temas sportif aktivite içinde kesilmeli.
İyi şartlarda spor yaptığını hisseden her çocuk hatta her büyük, içinde bulunduğu ortamla uyumlu hareket eder.
Ama kötü koşullarda, bağırış çağırış içinde, eşlendirmelere bakarken insanların ezildiği, turların geç başladığı, velilerin, öğretmenlerin masaların arkasında cirit attığı gayri ciddi ortamlarda küçük çocukların da yapılan işe doğal olarak saygısı kalmaz.
Turnuva kalitesi konusu önümüzdeki zamanların en ciddi konusu bence ve satrancın geleceği burada belirlenecek.
Unutmayın Newyork Belediye başkanı suç oranını düşürmek için ilk çare olarak şehri güzelleştirme ile başlamış zamanında, çevre ne kadar temiz olursa saygı o kadar yüksek olur; çevre ne kadar pis olursa, suç veya kabahat işleme eğilimi o kadar artar.
Mesele, sistemin bunları diğerlerine zarar vermeden kontrol edebilmesi / sisteme intibak ettirebilmesi veya son çare tecrit etmesidir (pazartesi sabahları eski Türkçe daha hoşuma gidiyor bu arada
).Çok eskiden dernek kültürü zamanında da kelli felli büyük oyuncularda bazen "manyel" tabir edilen tuhaf davranışlar görülürdü. Hatta 2700 üzerinde bile bazen bu tür etik dışı davranışlar oluyor.
Ama mesele şu: Bu tür davranış biçimleri, istisna olarak mı ortaya çıkıyor yoksa özellikle yetersiz eğitimciler tarafından "sadece kazanmak mubahtır" felsefesi ile çocuklara sistematik olarak mı öğretiliyor? Eğer ikincisi ise, ortada ciddi tehlike var demektir.
Bunun çözümü özellikle turnuva kalitesini arttırmaktadır. Turnuva kalitesi nedense çok üzerinde durulmayan bir konu.
Tam zamanında başlatılan, masa aralıkları geniş, katılımcı sayısı salon büyüklüğü ile orantılı (evet bunun net matematik kriteri olmalı kanımca, masa büyüklüğü - masa aralığı ve katılımcı üzerinden salon büyüklüğü kolaylıkla belirlenebilir), eşlendirmeleri düzgün verilen, bir sporcunun kendisini spor yapıyormuş gibi hissedebileceği düzenlemeleri kast ediyorum.
Seyirci 5.dakikadan sonra salondan kesinkes dışarı alınmalı, fotoğraf sadece turnuva yönetimi tarafından çekilip web sitesine servis edilmeli. Ödüller iyi düzeyde olmalı; pahalı ödül değil; bir seminer daveti, bir büyük usta ile 2 saatlik çalışma, kitap, madalya, Mustafa Yılmaz imzalı ve çerçeveli bir yazı bile genel bütçe kaleminde çok küçük birşeydir ama 10 yaşındaki çocuk için değeri büyüktür.
Daha önce yazmıştım, tuvalet, içecek ve hafif yiyecekler turnuva salonunda olmalı, dışarı ile temas sportif aktivite içinde kesilmeli.
İyi şartlarda spor yaptığını hisseden her çocuk hatta her büyük, içinde bulunduğu ortamla uyumlu hareket eder.
Ama kötü koşullarda, bağırış çağırış içinde, eşlendirmelere bakarken insanların ezildiği, turların geç başladığı, velilerin, öğretmenlerin masaların arkasında cirit attığı gayri ciddi ortamlarda küçük çocukların da yapılan işe doğal olarak saygısı kalmaz.
Turnuva kalitesi konusu önümüzdeki zamanların en ciddi konusu bence ve satrancın geleceği burada belirlenecek.
Unutmayın Newyork Belediye başkanı suç oranını düşürmek için ilk çare olarak şehri güzelleştirme ile başlamış zamanında, çevre ne kadar temiz olursa saygı o kadar yüksek olur; çevre ne kadar pis olursa, suç veya kabahat işleme eğilimi o kadar artar.