05-06-2014, 19:53
Ateş Bey,
Sözümü amacının dışına taşıyan ne yazık ki sizsiniz. Konumuz, yöresel liglerden bir üst lige takımların nasıl çıkacağı. Eğer satranca, insanların verdikleri onca yıllık emeğe saygımız varsa, pazardan, satranç oynayıp oynamadıkları belli olmayan takımlar arasından kiloyla alır gibi takım seçmek yerine gerçekten hak edenlerin katılmasını sağlayacak bir düzeni araştırmamız gerekir.
1200'leri küçük görmüyorum. Evimi,ailemi o güç grubundaki çocuklara ders vererek geçindirmeye çalışıyorum. Boş zamanlarımın çoğu bu grubun nasıl daha fazla ilerleyebileceği ile ilgili çalışma yapmak, sorular, dersler hazırlamakla geçiyor. Aynı zamanda onlara kendilerine gerçekten 'satranççı' diyebilmeleri için hangi yollardan geçmeleri gerektiğini de sıkça hatırlatıyorum.
Problem 1000-1200 ortalamaları olan takımların turnuvaya girmesi değil. 1200'lerin çok daha iyi noktalara gelmesi için her şeyi yapalım. Onlara eğitim verelim. İlerleyemiyorlarsa dahi satranç oynayabilmeleri için her türlü imkanı sunalım. Ama 1200 rating ortalamalı 10 tane takım fazla var diye A şehrinin 3. olan 1500 ortalamalı takımı lig finallerine katılırken, B şehrinin 2300 ortalamalı 2. olan takımı finallere katılamazsa bunun çarpıklığını ortaya koyalım. Yazımda da belirttim, bu performansı ortaya koyan, çok fazla takımı turnuvalara katan illere belli bir sisteme göre ek kontenjan da tanınabilir. Tüm bunlardan zayıf satranççıların aşağılandığı sonucu çıkmaz.
Dikkat çekmek ya da önyargılarınızı üzerime yaftalamak için çok kolay bir yola başvuruyorsunuz. Yazdıklarınız yıllardan beri Türkiye'de satrancın ileri gidememesinin en büyük sebebi olan idareci mantığıyla aynı. 1200'lere umut verecek bir ortam yaratmanın yolu, iyi bir satranç oyuncusu olduklarında haksızlığa uğramayacaklarını, emeklerine değer verileceğini bugünden onlara göstermekten geçiyor. Yoksa Avrupa Okullar Şampiyonası gibi ikinci sınıf bir turnuvaya yüzbin Euro harcayarak 70 çocuk götürebilen ama üst düzey satranççıları ayda 2-3 bin lira kazanmak için okul okul dolaşan bir ülkede 1200 olmak en keyifli iş olsa gerek...
Sözümü amacının dışına taşıyan ne yazık ki sizsiniz. Konumuz, yöresel liglerden bir üst lige takımların nasıl çıkacağı. Eğer satranca, insanların verdikleri onca yıllık emeğe saygımız varsa, pazardan, satranç oynayıp oynamadıkları belli olmayan takımlar arasından kiloyla alır gibi takım seçmek yerine gerçekten hak edenlerin katılmasını sağlayacak bir düzeni araştırmamız gerekir.
1200'leri küçük görmüyorum. Evimi,ailemi o güç grubundaki çocuklara ders vererek geçindirmeye çalışıyorum. Boş zamanlarımın çoğu bu grubun nasıl daha fazla ilerleyebileceği ile ilgili çalışma yapmak, sorular, dersler hazırlamakla geçiyor. Aynı zamanda onlara kendilerine gerçekten 'satranççı' diyebilmeleri için hangi yollardan geçmeleri gerektiğini de sıkça hatırlatıyorum.
Problem 1000-1200 ortalamaları olan takımların turnuvaya girmesi değil. 1200'lerin çok daha iyi noktalara gelmesi için her şeyi yapalım. Onlara eğitim verelim. İlerleyemiyorlarsa dahi satranç oynayabilmeleri için her türlü imkanı sunalım. Ama 1200 rating ortalamalı 10 tane takım fazla var diye A şehrinin 3. olan 1500 ortalamalı takımı lig finallerine katılırken, B şehrinin 2300 ortalamalı 2. olan takımı finallere katılamazsa bunun çarpıklığını ortaya koyalım. Yazımda da belirttim, bu performansı ortaya koyan, çok fazla takımı turnuvalara katan illere belli bir sisteme göre ek kontenjan da tanınabilir. Tüm bunlardan zayıf satranççıların aşağılandığı sonucu çıkmaz.
Dikkat çekmek ya da önyargılarınızı üzerime yaftalamak için çok kolay bir yola başvuruyorsunuz. Yazdıklarınız yıllardan beri Türkiye'de satrancın ileri gidememesinin en büyük sebebi olan idareci mantığıyla aynı. 1200'lere umut verecek bir ortam yaratmanın yolu, iyi bir satranç oyuncusu olduklarında haksızlığa uğramayacaklarını, emeklerine değer verileceğini bugünden onlara göstermekten geçiyor. Yoksa Avrupa Okullar Şampiyonası gibi ikinci sınıf bir turnuvaya yüzbin Euro harcayarak 70 çocuk götürebilen ama üst düzey satranççıları ayda 2-3 bin lira kazanmak için okul okul dolaşan bir ülkede 1200 olmak en keyifli iş olsa gerek...