06-06-2014, 13:58
" Tekrar edeyim, gerçek satranç emekçisi satranççıdır."
Özgür bey bu söz size aittir.
Ben, son otuz yıldır, hiç diğer emekçiler olmadan, düzenlenen, yalnız satranççılardan ( sizin deyiminize göre satranç oynayanlardan)oluşturulmuş, hesaplamalara gönderilen, hesaplamalara alınan bir turnuva görmedim.
Seksenli yıllarda olurdu. 1987 Taksim Atatürk Kitaplığındaki Türkiye Birinciliği buna örnektir. İstanbul da olmadı değil. Sadece satranç sporcularından oluşturulmuş turnuvalar hatırlarım.
Bir başka spor dalında da aynı fikirden yola çıkarsak, örneğin futbolda?
Yani lig düzenleyicileri futbolcular, hakemler futbolcular, malzemeciler futbolcu, basın görevlileri futbolcu, saha görevlileri-sahaya bakanlar, sulayanlar, çizenler, basın görevlileri futbolcular mı olmalı?
Bu anlayışa göre böyle olmalı.
Ya da gerçek futbol emekçileri sadece futbol oynayanlar mı olmalı? Bunu mu anlamalıyız? Geçmişte bu örneklere de mahalle aralarında tamamen futbol gönüllüleri tarafından düzenlenen amatör futbol turnuvalarını hatırlarım. Bu turnuvalarda çok oynadım.
Günümüz şartlarında böyle düzenlemeler kaldı mı?
Dışa vurum konusunda haklısınız.
Siz, satranç emekçilerinden sadece satranççıları anlıyor ve bunu yazınızın başındaki cümleniz gibi dışa vuruyorsunuz. Ben ise biraz daha farklı olarak camiadaki oyuncunun yanı sıra emeği geçen çok daha farklı bir kesimi de kastediyorum.
BELKİ DE SATRANÇÇILAR YERİNE CAMİA KELİMESİNİ KULLANMALIYDIM.
Bunun içinde sporcusu başta olmak üzere, o sporcuyu yetiştiren antrenör, öğretmen, salon bulma konusunda işgücünü ve zamanı ayıran idareci, veli anne-baba vb.
Böylesine insanların hayatın içinde satranç ve satranççılar adına takdirle anılacak çok emekleri vardır. Ne bu insanların emekleri ne de gerçek sporcuların emekleri yok görülemez.
Erşan GÖKERMAN bir satranç sporcusu ve satranççı olarak yazmış hayatın içindeki yaşadıklarını. Satranç sporu sayesinde iyi bir satranççı ve olumlu bir kişilikli insan olabilmek adına çocuğuna emek veren, onun hobisini onaylayıp zaman ayıran bir anne az mı emekçidir. İsimle de gerekirse örnek verebilirim. Satranç sporcusu olmadığını tahmin ederim. Ama Berç DERUNİ nin sevgili annesi satranç emekçisi değil midir sizin için? Yüzlercesi, binlercesi?
Bu insanlar, anneler babalar satranç sporcusu değiller elbette. Ama anne babası da satranççı olan sporcular daha mı çok satranççı, satranç emekçisi?
Satranç emekçileri kavramı her kes tarafından kabul görmüyor ne yazık ki. Özellikle de satranç emekçileri kavramını kimseye kaptırmayan bir kesim tarafından. Bu da toplum içindeki çeşitli kesimlerin fikir, amaç ve eylem anlamında buluşmasına engel teşkil ediyor.
Bu çok açık!
Bu düşüncelerimi destekleyen yazı ve düşüncelerinizi geçmişte hatırladıkça bu günkü yazılarınız bence anlamsızlaşıyor.
Yazınızda katıldığım tek konu satrancın geleceğindeki düzenlemelerdir. Ama bu gidişle bırakın bu fikirde birleşme adımlarının atılmasını, bu konuyu dahi tartışıp nitelikli bir oluşuma gitme olasılığı belirlenmesi bile yok olmaktadır.
Selamlar...
Özgür bey bu söz size aittir.
Ben, son otuz yıldır, hiç diğer emekçiler olmadan, düzenlenen, yalnız satranççılardan ( sizin deyiminize göre satranç oynayanlardan)oluşturulmuş, hesaplamalara gönderilen, hesaplamalara alınan bir turnuva görmedim.
Seksenli yıllarda olurdu. 1987 Taksim Atatürk Kitaplığındaki Türkiye Birinciliği buna örnektir. İstanbul da olmadı değil. Sadece satranç sporcularından oluşturulmuş turnuvalar hatırlarım.
Bir başka spor dalında da aynı fikirden yola çıkarsak, örneğin futbolda?
Yani lig düzenleyicileri futbolcular, hakemler futbolcular, malzemeciler futbolcu, basın görevlileri futbolcu, saha görevlileri-sahaya bakanlar, sulayanlar, çizenler, basın görevlileri futbolcular mı olmalı?
Bu anlayışa göre böyle olmalı.
Ya da gerçek futbol emekçileri sadece futbol oynayanlar mı olmalı? Bunu mu anlamalıyız? Geçmişte bu örneklere de mahalle aralarında tamamen futbol gönüllüleri tarafından düzenlenen amatör futbol turnuvalarını hatırlarım. Bu turnuvalarda çok oynadım.
Günümüz şartlarında böyle düzenlemeler kaldı mı?
Dışa vurum konusunda haklısınız.
Siz, satranç emekçilerinden sadece satranççıları anlıyor ve bunu yazınızın başındaki cümleniz gibi dışa vuruyorsunuz. Ben ise biraz daha farklı olarak camiadaki oyuncunun yanı sıra emeği geçen çok daha farklı bir kesimi de kastediyorum.
BELKİ DE SATRANÇÇILAR YERİNE CAMİA KELİMESİNİ KULLANMALIYDIM.
Bunun içinde sporcusu başta olmak üzere, o sporcuyu yetiştiren antrenör, öğretmen, salon bulma konusunda işgücünü ve zamanı ayıran idareci, veli anne-baba vb.
Böylesine insanların hayatın içinde satranç ve satranççılar adına takdirle anılacak çok emekleri vardır. Ne bu insanların emekleri ne de gerçek sporcuların emekleri yok görülemez.
Erşan GÖKERMAN bir satranç sporcusu ve satranççı olarak yazmış hayatın içindeki yaşadıklarını. Satranç sporu sayesinde iyi bir satranççı ve olumlu bir kişilikli insan olabilmek adına çocuğuna emek veren, onun hobisini onaylayıp zaman ayıran bir anne az mı emekçidir. İsimle de gerekirse örnek verebilirim. Satranç sporcusu olmadığını tahmin ederim. Ama Berç DERUNİ nin sevgili annesi satranç emekçisi değil midir sizin için? Yüzlercesi, binlercesi?
Bu insanlar, anneler babalar satranç sporcusu değiller elbette. Ama anne babası da satranççı olan sporcular daha mı çok satranççı, satranç emekçisi?
Satranç emekçileri kavramı her kes tarafından kabul görmüyor ne yazık ki. Özellikle de satranç emekçileri kavramını kimseye kaptırmayan bir kesim tarafından. Bu da toplum içindeki çeşitli kesimlerin fikir, amaç ve eylem anlamında buluşmasına engel teşkil ediyor.
Bu çok açık!
Bu düşüncelerimi destekleyen yazı ve düşüncelerinizi geçmişte hatırladıkça bu günkü yazılarınız bence anlamsızlaşıyor.
Yazınızda katıldığım tek konu satrancın geleceğindeki düzenlemelerdir. Ama bu gidişle bırakın bu fikirde birleşme adımlarının atılmasını, bu konuyu dahi tartışıp nitelikli bir oluşuma gitme olasılığı belirlenmesi bile yok olmaktadır.
Selamlar...
- MATRANÇ -