11-06-2014, 00:35
Başlık içerisinde konuşulmuş, değinilmiş ancak bir türlü somut örnek verilememiş bir konu var. O konuda geçen yıl yaşadığım bir tecrübeyi sizlerle paylaşmak istiyorum:
İstanbul'un Başakşehir ilçesinde 2012 yılında liseler kategorisinde katıldığımız turnuvayı hiç beğenmedim. Ortam kötü, güneş almayan bir bodrum katı yemekhanesi, satranç takımları birbiriyle alakasız, eksik, duyurusu o gün yapılmış, fiyaskonun dibi bir turnvaydı.
Düzenleyen arkadaş laf dinlemiyor, 5 günlük kursla antrenör olduğunu sanıyor, 2. kademe belgemin kopyasını çıkarıp gösterdiğimde dut yemiş bülbüle dönüyordu.
İşin dramatik yanı, sözde kurs almış bu arkadaşın, tüm karşılaşmaları eleme sistemiyle yapmaya çalışması oldu ki, kursa gidenin gitmeyenden farkı olmadığının açık bir kanıtı gibiydi. İtiraz ettim, bir kategoride döner (az kişi vardı), bir kategoride İsviçre usulü yapıldı.
Liseler kategorisinde başka takım gelmediği için birinci olduk. Antrenörlüğünü yaptığım bir takımımın aldığı birincilikten dolayı utandığım, hatırladıkça hala sinir olduğum bir olaydı.
Daha o gün ilçede MEM'de aldım soluğu. Şikayet falan amacıyla değil, "Spor işleriyle kim ilgileniyor?" diye soruşturdum, ilgili kişiyi buldum. Kendimi tanıttım, belgemi gösterdim. "2013'te bu işi ben yapmak istiyorum." dedim, "Olur." cevabı aldım.
2013 turnuvasının duyurularını bir ay önceden yaptım, kayıtları her kategoride iki hafta önceden aldım. Kayıt yaptıran her okulu arayarak kayıtlarını teyit ettim. Okul idaresiyle konuştum, yeri güzelce ayarladım, her türlü masa-sandalyeyi öğrencilerimle birlikte taşıdım. Koridorlara kağıtlar astım, yönlendirmeleri ve kategori bilgilerini girdim. Veliler ve antrenörler için koridorlara yanyana sıralar dizdirdim. Oyun sırasında çocukların başına dikilip konsatrasyon bozmasınlar diye gerekli önlemleri aldım. Her masaya numarasını yazdım, herşey tamamdı. Takımları satın almakla kiralamak arasında kararsız kalmıştım bir tek. Hesaplayıp idareyle konuşacak, duruma (kaynağa) göre karar verecektim.
Biraz uzattım belki, sıkılanlardan özür dilerim. Geldik esas olaya: İlçemizde görev yaptığını o anda öğrendiğim, hakem camiasından tanıdığım bir hocam telefonla beni aradı. Birkaç hal-hatır sormadan sonra bu turnuva için izin alıp almadığımı, aldıysam resmi prosedürü takip edip etmediğimi sordu. Turnuvalardan çokça tanışıklığımız ve olumlu sohbetimiz olan bu meslektaşımın niyetini ilk başta anlayamadım ve ekstra izne tabi birşey yapmadığımızı, gerekli izinlerin zaten Başakşehir MEM tarafından verildiğini kibarca anlattım. Öğretmenler ve öğrencilerin görevli izinli olduklarını izah ettim.
Arkadaş ne dese beğenirsiniz: "Hocam İl Temsilciliğine yazı yaz, hakem iste, takım kirala, yoksa ceza verirler ha." Tehdit yollu bir ayar. (YERSEN.)
Bende jeton o an düştü ve ağzımdan şu cümle döküldü: "Bundan dolayı bana ceza verecek adam daha anasının karnından doğmadı." (YEMEM, YEDİRİRİM.)
Dibe vurmuş bir satranç etkinliğini canlandırmanın teşekkürü olmasa da olurdu, ceza tehdidi vardı. Ne gam! Ceza bana madalya sayılır, doğru bildiğim yolda.
Ertesi gün telefonla İl Temsilcimiz Rıza Öney'i aradım. Takım kiralama isteğimi belirttim. O da yanlış hatırlamıyorsam sadece takım kiralanmadığını söylemişti. Takım + saat + hakem şeklinde bir uygulamaları varmış. Ki esasında bu benim için çok daha iyi olurdu, yükümü %90 oranında hafifletirdi. Ne var ki bana idare tarafından ayrılan bütçe buna yetmiyordu. Bunun yerine e4 Satrançtan 40 adet takım sipariş ettim ve o takımlar hemen elimize ulaştı, masalara özenle dizildi. Rıza Abi ceza olayından falan bahsetmedi, diğer ilçelerin turnuvalarını o şekilde yaptıklarını ve UKD'ye dahil ettiklerini söyledi. Dilersem böyle bir yolun benim için daha kolay olacağına değindi. Kendisine teşekkür ettim, fakat buna bütçemizin müsait olmadığını ifade ettim. Konuşmamız bu kadardı.
Sonuçta turnuvayı yaptım, bu sefer 9 lise katılmıştı, bireysel takım sistemi heyecanıyla mücadele son ana kadar devam etti ve bir puan farkla birinci olduk. Ortaokul ve ilkokul kategorilerinde katılım bir önceki turnuvanın neredeyse iki katı kadardı ve tüm öğrencilerin keyfi yerindeydi. Öğrencilerimi görevlendirdim, maç sonuçlarını takip ettiler. Laptopumu kurdum, kayıt işini çok önceden bitirdiğimden dolayı SP98'imi çalıştırdım ve tüm müsabakaları ilan ettiğim saatte başlattım.
Turnuvayı 2013'ten sonra 2014'te de okulumuzda düzenledim, peşpeşe ikinci yıl. Geleneksel hale geldi, elimden geldiğince sürdüreceğim. Bu yıl liselerde 14 okul katıldı, orta ve ilklerde katılım yine arttı. Bu sefer kategorimizde fark atarak şampiyon olduk. Yalnız birkaç şikayet aldım, kalabalıktan dolayı. Gelecek yılki turnuvayı 3 güne böleceğim. Oyuncular daha rahat koşullarda yarışacaklar. Şimdi herkes teşekkür ediyor. Başta katılımcı antrenörler, yarışan genç sporcular, veliler olmak üzere.
Demem o ki bu tür "CEZA ALIRSINIZ"cıları dinlememek gerek.
Onlar hayatta her yerde varlar, sadece satrançta değil.
Sevgi ve saygılarımla...
İstanbul'un Başakşehir ilçesinde 2012 yılında liseler kategorisinde katıldığımız turnuvayı hiç beğenmedim. Ortam kötü, güneş almayan bir bodrum katı yemekhanesi, satranç takımları birbiriyle alakasız, eksik, duyurusu o gün yapılmış, fiyaskonun dibi bir turnvaydı.
Düzenleyen arkadaş laf dinlemiyor, 5 günlük kursla antrenör olduğunu sanıyor, 2. kademe belgemin kopyasını çıkarıp gösterdiğimde dut yemiş bülbüle dönüyordu.
İşin dramatik yanı, sözde kurs almış bu arkadaşın, tüm karşılaşmaları eleme sistemiyle yapmaya çalışması oldu ki, kursa gidenin gitmeyenden farkı olmadığının açık bir kanıtı gibiydi. İtiraz ettim, bir kategoride döner (az kişi vardı), bir kategoride İsviçre usulü yapıldı.
Liseler kategorisinde başka takım gelmediği için birinci olduk. Antrenörlüğünü yaptığım bir takımımın aldığı birincilikten dolayı utandığım, hatırladıkça hala sinir olduğum bir olaydı.
Daha o gün ilçede MEM'de aldım soluğu. Şikayet falan amacıyla değil, "Spor işleriyle kim ilgileniyor?" diye soruşturdum, ilgili kişiyi buldum. Kendimi tanıttım, belgemi gösterdim. "2013'te bu işi ben yapmak istiyorum." dedim, "Olur." cevabı aldım.
2013 turnuvasının duyurularını bir ay önceden yaptım, kayıtları her kategoride iki hafta önceden aldım. Kayıt yaptıran her okulu arayarak kayıtlarını teyit ettim. Okul idaresiyle konuştum, yeri güzelce ayarladım, her türlü masa-sandalyeyi öğrencilerimle birlikte taşıdım. Koridorlara kağıtlar astım, yönlendirmeleri ve kategori bilgilerini girdim. Veliler ve antrenörler için koridorlara yanyana sıralar dizdirdim. Oyun sırasında çocukların başına dikilip konsatrasyon bozmasınlar diye gerekli önlemleri aldım. Her masaya numarasını yazdım, herşey tamamdı. Takımları satın almakla kiralamak arasında kararsız kalmıştım bir tek. Hesaplayıp idareyle konuşacak, duruma (kaynağa) göre karar verecektim.
Biraz uzattım belki, sıkılanlardan özür dilerim. Geldik esas olaya: İlçemizde görev yaptığını o anda öğrendiğim, hakem camiasından tanıdığım bir hocam telefonla beni aradı. Birkaç hal-hatır sormadan sonra bu turnuva için izin alıp almadığımı, aldıysam resmi prosedürü takip edip etmediğimi sordu. Turnuvalardan çokça tanışıklığımız ve olumlu sohbetimiz olan bu meslektaşımın niyetini ilk başta anlayamadım ve ekstra izne tabi birşey yapmadığımızı, gerekli izinlerin zaten Başakşehir MEM tarafından verildiğini kibarca anlattım. Öğretmenler ve öğrencilerin görevli izinli olduklarını izah ettim.
Arkadaş ne dese beğenirsiniz: "Hocam İl Temsilciliğine yazı yaz, hakem iste, takım kirala, yoksa ceza verirler ha." Tehdit yollu bir ayar. (YERSEN.)
Bende jeton o an düştü ve ağzımdan şu cümle döküldü: "Bundan dolayı bana ceza verecek adam daha anasının karnından doğmadı." (YEMEM, YEDİRİRİM.)
Dibe vurmuş bir satranç etkinliğini canlandırmanın teşekkürü olmasa da olurdu, ceza tehdidi vardı. Ne gam! Ceza bana madalya sayılır, doğru bildiğim yolda.
Ertesi gün telefonla İl Temsilcimiz Rıza Öney'i aradım. Takım kiralama isteğimi belirttim. O da yanlış hatırlamıyorsam sadece takım kiralanmadığını söylemişti. Takım + saat + hakem şeklinde bir uygulamaları varmış. Ki esasında bu benim için çok daha iyi olurdu, yükümü %90 oranında hafifletirdi. Ne var ki bana idare tarafından ayrılan bütçe buna yetmiyordu. Bunun yerine e4 Satrançtan 40 adet takım sipariş ettim ve o takımlar hemen elimize ulaştı, masalara özenle dizildi. Rıza Abi ceza olayından falan bahsetmedi, diğer ilçelerin turnuvalarını o şekilde yaptıklarını ve UKD'ye dahil ettiklerini söyledi. Dilersem böyle bir yolun benim için daha kolay olacağına değindi. Kendisine teşekkür ettim, fakat buna bütçemizin müsait olmadığını ifade ettim. Konuşmamız bu kadardı.
Sonuçta turnuvayı yaptım, bu sefer 9 lise katılmıştı, bireysel takım sistemi heyecanıyla mücadele son ana kadar devam etti ve bir puan farkla birinci olduk. Ortaokul ve ilkokul kategorilerinde katılım bir önceki turnuvanın neredeyse iki katı kadardı ve tüm öğrencilerin keyfi yerindeydi. Öğrencilerimi görevlendirdim, maç sonuçlarını takip ettiler. Laptopumu kurdum, kayıt işini çok önceden bitirdiğimden dolayı SP98'imi çalıştırdım ve tüm müsabakaları ilan ettiğim saatte başlattım.
Turnuvayı 2013'ten sonra 2014'te de okulumuzda düzenledim, peşpeşe ikinci yıl. Geleneksel hale geldi, elimden geldiğince sürdüreceğim. Bu yıl liselerde 14 okul katıldı, orta ve ilklerde katılım yine arttı. Bu sefer kategorimizde fark atarak şampiyon olduk. Yalnız birkaç şikayet aldım, kalabalıktan dolayı. Gelecek yılki turnuvayı 3 güne böleceğim. Oyuncular daha rahat koşullarda yarışacaklar. Şimdi herkes teşekkür ediyor. Başta katılımcı antrenörler, yarışan genç sporcular, veliler olmak üzere.
Demem o ki bu tür "CEZA ALIRSINIZ"cıları dinlememek gerek.
Onlar hayatta her yerde varlar, sadece satrançta değil.
Sevgi ve saygılarımla...