2014 Avrupa Okullar Şampiyonası ve diğer hikayeler...

[M.Aşkın TAŞAN]

Değerli arkadaşlar,
Yazılarınızı okurken tamamen sonuçlar üzerine yorumlar yapılmasını bir yere kadar anlayabiliyorum.
Ama sınırın neden kendisini aşamadığını anlamakta zorlanıyorum.
Bakınız Avrupa Okullar Şampiyonası diyoruz öyle değil mi?
Farklı bakmak istiyorum.
Öncelikle kafilenin tümünü ve emek verenleri kutlarım.
Sadece sonuçlardan dolayı da değil!
Katılımlarından dolayı...

Farklı ülkelerden gelen okul öğrencilerinin katıldığı bir turnuva neden dandik olsun?
Işık Can(9 Yaş Genel), Deniz Özen(13 Genel) ve Volkan Sevgi(15 Genel) kategorilerinde şampiyon olarak ülkemize altın madalya kazandırdılar.
Gülcan Sena Kayış(7 Yaş Kızlar), Duru Okuyaz(13 Kızlar), Kağan Aydınçelebi(11 Genel), Şiar Yaran(17 Genel) ikinci olurlarken,
Defne Sade(11 Kızlar) ve Okan Bulgurlu(17 Genel) üçüncülük derecelerini elde ettiler.
İçlerinden hepsini tanımıyorum.
Ama;
… Çalışma şartlarına,
kendilerinin ailelerinin ve çalıştırıcılarının emeklerine,
ayırdıkları zamanlarına,
ödedikleri tüm bedellere,
özellikle küçük yaştaki sporcuların hayalindeki bu tip ilk de olsa “kahraman turnuvalara” yaklaşımımız onlar açısından daha duyarlı olmalıdır.
Şov olacak şekilde bir teşekkür de beklemiyorlar.
Ama o küçücük yaştaki sporcularımızın satranç emeklerini görmezlikten gelemeyiz.

Bu sonucun onlara kazanımlarını bir düşünelim.

Çocuklara vermek istemediğimiz bir kavramlardandır; ezik oyuncu, kolay rakip- kolay turnuva, maç bitmeden "kazandım" söylemleri.

Her rakip ve takımı önemsemeyi eğitim hedef ve kazanımlarımızda önceliğimize alırken daha dikkatli olmalıyız diye düşünüyorum.


Saygı selam ve sevgilerimle…