06-07-2014, 01:12
(Son Düzenleme: 06-07-2014, 01:27, Düzenleyen: Oktay ERTAN.)
Sayın Sabri Koçak,
Bir başlıkta daha konuyu saptırmış, beni hedef göstermeye çalışmışsınız.
Ben size uymayacak, konuyu fikir bazında tartışacağım.
Daha anlaşılır olması açısından madde madde gideyim:
1. Öyle dildilime falan gerek yok, zaten yazılanları/söylenenleri idrak etmeyi inceleyen dala dilbilim değil, anlambilim (semantik) denir.
"Yoldan geçeni çevirsen o işi yapabilecek olması" küçümseme anlamı taşımaz. Yapılan işin çok teferruat gerektirmediğini ifade eder. Sizde nasıl bir ego varsa artık, veya ne kadar yüce bir iş yaptığınızı sanıyorsanız, hakemleri küçümsediğimi sanmışsınız. Saptırmayın. Ayrıca dikkat edin, sokaktaki adam demek ortalama vatandaş demektir. Esas siz ortalama vatandaşı küçümseyen, onu aşağılayan bir bakış açısına sahip olduğunuzu göstermiş bulunuyorsunuz.
2. Ben 2. kademe antrenörüm. 1. kademe antrenörlük, maalesef içeriği 5 saat bile tutmayan eğitimlerle verilir duruma geldi. Hakemliğin genel itibarıyla karşılaştırılamayacak kadar ayağa düşürüldü. Benim antrenör olmam, bu yanlış ve eksik uygulamayı eleştirmemi engellemiyor. 2. kademenin de liyakat sahibi olmayan kişilere verilmeye başlandığını görüyor, bundan rahatsızlık duyuyorum.Ayrıca oyuncuyum, ama oyuncuların yaptığı hataları ifade etmeme engel değil bu. Sizden farkım bu.
3. Beni hedef göstermeye çalışıyorsunuz ancak İstanbul satranç ortamında olsanız, böyle bir tavır sergilemezdiniz. Gelmiş geçmiş İl temsilcisinden tutun, en kıdemlisi, en kıdemsizi hakemlerin hemen hepsi beni simaen, bazıları da ismen tanır. Gerek oyunculuk, gerekse antrenörlüğümde hiçbir hakemle hiçbir olumsuzluk yaşamadım. Salona ilk girdiğimde her zaman hakemlere selam verdim, tanıdıklarımla üç-beş kelam ettim. Hakemlerin hiçbir kararına itiraz etmedim, tartışmalı olabilecek yerlerde bile arkadaşları zorlayacak aksiyonlara girmedim. İşini yapana her zaman saygı duydum, rica edilirse yardımcı olmaya çalıştım, gereksiz yere burnumu sokmadım. Benimle kötü bir anısı olan tek bir hakem bile yoktur. Yani boşuna uğraşmayın, buradan ekmek çıkaramazsınız.
4. Nereden çıkardıysanız, "tüm hakemleri satrançta yenebileceğimi" söylediğim sonucunu çıkarmışsınız ki böylesi bir imaya nerede rastladığınızı tekrar okumama rağmen anlayamadım. IM seviyesinde bile olan hakemler varken 2000'lik bir oyuncunun çıkıp "hepsini yenerim" demesi olsa olsa "tilki içince kurdun evini basmış" deyimine örnek oluşturur.
5. Hakemlerin oyunculuktan gelmesi bariz bir avantaj ve artı değerdir. Bu gerçeği inkar edeceğinizi sanmıyorum. İstanbul'da turnuvalarda oynadıklarını gördüğüm hakemlere çok ayrı bir sempati duyarım. Aklıma ilk gelen örnekler Özgür Acar, Sezgin Mehmetçik, Fuat Ergür, Özgür Can Kaygısız gibi arkadaşlardır. Diğer hakem arkadaşlar lütfen alınmasınlar, sadece aklıma ilk gelenleri yazdım. Somut bir önerim de olacak: turnuvalarda oyuncu olarak da yer alan isimler teşvik edilmeli, mesela UKD'si oranında ekstra ödenek almalıdır. Nitelik nicelikten çok daha önemli ve değerlidir.
6. TSF Başkanı olsam oyuncudan gelen paranın hatırı sayılır bir kısmını yine oyuncuya verirdim.
Her yıl lisansını vize yaptıran onbinlerce satranççı var, bunların oluşturduğu toplam gelirin en az %50'sini turnuva ödül finansmanına ayırırdım.
İl Birinciliklerini teşvik eder, varsa ödül miktarını havuzdan artırır, yoksa yine havuzdan yaratırdım. Kategori ödüllerini artırarak standart hale getirirdim.
İl Birincilerinin katılacağı bölge birincilikleri düzenler, hatırı sayılır ödüller verirdim.
MEB yarışmalarını cazip hale getirir, genç oyuncular için angarya olmaktan çıkarırdım.
Bunlar 5 dakikada aklıma gelenler.
7. "Eşlendirmeleri yapacak, puantajı tutacak, büyük karton tabloyu hazırlayacak en az biri gerekiyordu." diyorsunuz. Bunlar birşey mi?
Ben size ne yaptığımı anlatayım, belki ilham vereceğim birileri olur.
2008 yılı, TSK bünyesinde 32 kişilik bir turnuvayı organize ediyorum.
Misafir oyuncuların konaklaması, yemekleri, istihkakları ayarlandı.
Masaları, sandalyeleri salonun aydınlatmasına ve güneşin gün içinde değişen açısına en uygun şekilde ayarlayıp takımları dizdim, saatleri ayarlayarak ve notasyon kağıtlarıyla kalemleri dizerek koydum.
Turları gayet sorunsuz bir şekilde yönettim, birkaç teknik soru(n) oldu, üstesinden geldim.
Her turun ilk 5 dakikasında her masanın ikişer fotoğrafını çektim, ilgili klasörlere ayırdım.
Önceki turun 16 masaya ait notasyon kağıtlarını aldım, tüm partileri tek tek Chessbase programıyla pgn formatında kaydettim. Aradaki serbest zamanı bu şekilde değerlendirdim.
Kaydettiğim dosyayı ve tüm fotoğrafları CD'ye aktardım. Bu CD'den 32 nüsha üreterek turnuva bitiminde tüm oyunculara birer tane verdim.
Böylece hem oyunculara analiz kaynağı sunmuş oldum, hem de turnuvayı hatırlayacakları bir hediye oldu.
Bu yaptığıma oyuncular şaşırdılar ve çok teşekkür ettiler. Benim için yorucu oldu, ama aldığım teşekkürler buna değdi.
Tüm bunları tek başıma yaptım ve herhangi bir ekstra ödenek almadım.
Puantaj - karton mu, yoksa yukarıda yazdıklarım mı? Yorum sizin.
8. Oyunun genel felsefesinden söz ettim. Konuyu yine saptırmışsınız. Tekrar izah edeyim: Satranç hakemi oyunun asli unsuru değildir, ekstradır. Oyuncu emeğiyle hakem emeğini karşılaştırmanın imkansızlığı buradadır. Satrancın oynanabilmesi için iki kişi gereklidir. Körleme oynayacak düzeyde iseler takıma bile gerek yoktur. Ancak hakemin satranç düzleminde tek başına varlığı söz konusu olamaz. Satrancın oynanabilmesi için değil, resmileşebilmesi için gereken bir unsurdur. Dolayısıyla hakem sadece satrançta değil, hiçbir sporda asli unsur değildir. Bu basit gerçeği kabul etmekte yarar görüyorum. Bu pratik değil, teorik bir tespittir, elmalarla armutları karıştıran esas siz olmayın.
9. Oyuncunun böyle bir talebi yoktur. Öyle olsaydı parkta veya cafede satranç oynayan her iki kişinin başında bir hakem bulunurdu. Talep Federasyondan gelmekte, bu talebi de yine kendileri karşılamaktadırlar. Hakemin hakkı huzur ücreti yönetmelikle belirlenmiş durumdayken oyuncuların alacağı ödüllere dair benzer bir madde olmaması, Federasyonun önem verdiği unsurun ne olduğunu açıkça göstermektedir.
10. Yazınızın giriş kısmında söylediğiniz şeyle sonuç kısmında söylediğiniz şeyin yarattığı çelişkinin farkında mısınız? Yorumsuz aktarıyorum:
Bir başlıkta daha konuyu saptırmış, beni hedef göstermeye çalışmışsınız.
Ben size uymayacak, konuyu fikir bazında tartışacağım.
Daha anlaşılır olması açısından madde madde gideyim:
1. Öyle dildilime falan gerek yok, zaten yazılanları/söylenenleri idrak etmeyi inceleyen dala dilbilim değil, anlambilim (semantik) denir.
"Yoldan geçeni çevirsen o işi yapabilecek olması" küçümseme anlamı taşımaz. Yapılan işin çok teferruat gerektirmediğini ifade eder. Sizde nasıl bir ego varsa artık, veya ne kadar yüce bir iş yaptığınızı sanıyorsanız, hakemleri küçümsediğimi sanmışsınız. Saptırmayın. Ayrıca dikkat edin, sokaktaki adam demek ortalama vatandaş demektir. Esas siz ortalama vatandaşı küçümseyen, onu aşağılayan bir bakış açısına sahip olduğunuzu göstermiş bulunuyorsunuz.
2. Ben 2. kademe antrenörüm. 1. kademe antrenörlük, maalesef içeriği 5 saat bile tutmayan eğitimlerle verilir duruma geldi. Hakemliğin genel itibarıyla karşılaştırılamayacak kadar ayağa düşürüldü. Benim antrenör olmam, bu yanlış ve eksik uygulamayı eleştirmemi engellemiyor. 2. kademenin de liyakat sahibi olmayan kişilere verilmeye başlandığını görüyor, bundan rahatsızlık duyuyorum.Ayrıca oyuncuyum, ama oyuncuların yaptığı hataları ifade etmeme engel değil bu. Sizden farkım bu.
3. Beni hedef göstermeye çalışıyorsunuz ancak İstanbul satranç ortamında olsanız, böyle bir tavır sergilemezdiniz. Gelmiş geçmiş İl temsilcisinden tutun, en kıdemlisi, en kıdemsizi hakemlerin hemen hepsi beni simaen, bazıları da ismen tanır. Gerek oyunculuk, gerekse antrenörlüğümde hiçbir hakemle hiçbir olumsuzluk yaşamadım. Salona ilk girdiğimde her zaman hakemlere selam verdim, tanıdıklarımla üç-beş kelam ettim. Hakemlerin hiçbir kararına itiraz etmedim, tartışmalı olabilecek yerlerde bile arkadaşları zorlayacak aksiyonlara girmedim. İşini yapana her zaman saygı duydum, rica edilirse yardımcı olmaya çalıştım, gereksiz yere burnumu sokmadım. Benimle kötü bir anısı olan tek bir hakem bile yoktur. Yani boşuna uğraşmayın, buradan ekmek çıkaramazsınız.
4. Nereden çıkardıysanız, "tüm hakemleri satrançta yenebileceğimi" söylediğim sonucunu çıkarmışsınız ki böylesi bir imaya nerede rastladığınızı tekrar okumama rağmen anlayamadım. IM seviyesinde bile olan hakemler varken 2000'lik bir oyuncunun çıkıp "hepsini yenerim" demesi olsa olsa "tilki içince kurdun evini basmış" deyimine örnek oluşturur.
5. Hakemlerin oyunculuktan gelmesi bariz bir avantaj ve artı değerdir. Bu gerçeği inkar edeceğinizi sanmıyorum. İstanbul'da turnuvalarda oynadıklarını gördüğüm hakemlere çok ayrı bir sempati duyarım. Aklıma ilk gelen örnekler Özgür Acar, Sezgin Mehmetçik, Fuat Ergür, Özgür Can Kaygısız gibi arkadaşlardır. Diğer hakem arkadaşlar lütfen alınmasınlar, sadece aklıma ilk gelenleri yazdım. Somut bir önerim de olacak: turnuvalarda oyuncu olarak da yer alan isimler teşvik edilmeli, mesela UKD'si oranında ekstra ödenek almalıdır. Nitelik nicelikten çok daha önemli ve değerlidir.
6. TSF Başkanı olsam oyuncudan gelen paranın hatırı sayılır bir kısmını yine oyuncuya verirdim.
Her yıl lisansını vize yaptıran onbinlerce satranççı var, bunların oluşturduğu toplam gelirin en az %50'sini turnuva ödül finansmanına ayırırdım.
İl Birinciliklerini teşvik eder, varsa ödül miktarını havuzdan artırır, yoksa yine havuzdan yaratırdım. Kategori ödüllerini artırarak standart hale getirirdim.
İl Birincilerinin katılacağı bölge birincilikleri düzenler, hatırı sayılır ödüller verirdim.
MEB yarışmalarını cazip hale getirir, genç oyuncular için angarya olmaktan çıkarırdım.
Bunlar 5 dakikada aklıma gelenler.
7. "Eşlendirmeleri yapacak, puantajı tutacak, büyük karton tabloyu hazırlayacak en az biri gerekiyordu." diyorsunuz. Bunlar birşey mi?
Ben size ne yaptığımı anlatayım, belki ilham vereceğim birileri olur.
2008 yılı, TSK bünyesinde 32 kişilik bir turnuvayı organize ediyorum.
Misafir oyuncuların konaklaması, yemekleri, istihkakları ayarlandı.
Masaları, sandalyeleri salonun aydınlatmasına ve güneşin gün içinde değişen açısına en uygun şekilde ayarlayıp takımları dizdim, saatleri ayarlayarak ve notasyon kağıtlarıyla kalemleri dizerek koydum.
Turları gayet sorunsuz bir şekilde yönettim, birkaç teknik soru(n) oldu, üstesinden geldim.
Her turun ilk 5 dakikasında her masanın ikişer fotoğrafını çektim, ilgili klasörlere ayırdım.
Önceki turun 16 masaya ait notasyon kağıtlarını aldım, tüm partileri tek tek Chessbase programıyla pgn formatında kaydettim. Aradaki serbest zamanı bu şekilde değerlendirdim.
Kaydettiğim dosyayı ve tüm fotoğrafları CD'ye aktardım. Bu CD'den 32 nüsha üreterek turnuva bitiminde tüm oyunculara birer tane verdim.
Böylece hem oyunculara analiz kaynağı sunmuş oldum, hem de turnuvayı hatırlayacakları bir hediye oldu.
Bu yaptığıma oyuncular şaşırdılar ve çok teşekkür ettiler. Benim için yorucu oldu, ama aldığım teşekkürler buna değdi.
Tüm bunları tek başıma yaptım ve herhangi bir ekstra ödenek almadım.
Puantaj - karton mu, yoksa yukarıda yazdıklarım mı? Yorum sizin.
8. Oyunun genel felsefesinden söz ettim. Konuyu yine saptırmışsınız. Tekrar izah edeyim: Satranç hakemi oyunun asli unsuru değildir, ekstradır. Oyuncu emeğiyle hakem emeğini karşılaştırmanın imkansızlığı buradadır. Satrancın oynanabilmesi için iki kişi gereklidir. Körleme oynayacak düzeyde iseler takıma bile gerek yoktur. Ancak hakemin satranç düzleminde tek başına varlığı söz konusu olamaz. Satrancın oynanabilmesi için değil, resmileşebilmesi için gereken bir unsurdur. Dolayısıyla hakem sadece satrançta değil, hiçbir sporda asli unsur değildir. Bu basit gerçeği kabul etmekte yarar görüyorum. Bu pratik değil, teorik bir tespittir, elmalarla armutları karıştıran esas siz olmayın.
9. Oyuncunun böyle bir talebi yoktur. Öyle olsaydı parkta veya cafede satranç oynayan her iki kişinin başında bir hakem bulunurdu. Talep Federasyondan gelmekte, bu talebi de yine kendileri karşılamaktadırlar. Hakemin hakkı huzur ücreti yönetmelikle belirlenmiş durumdayken oyuncuların alacağı ödüllere dair benzer bir madde olmaması, Federasyonun önem verdiği unsurun ne olduğunu açıkça göstermektedir.
10. Yazınızın giriş kısmında söylediğiniz şeyle sonuç kısmında söylediğiniz şeyin yarattığı çelişkinin farkında mısınız? Yorumsuz aktarıyorum:
(04-07-2014, 08:38)Sabri Koçak Nickli Kullanıcıdan Alıntı: ...hakem olmak için hiçbir şey gerekmez yoldan çevirip beş saatlik eğitimle herkesi hakem yaparım diyen de sizsiniz.
(04-07-2014, 08:38)Sabri Koçak Nickli Kullanıcıdan Alıntı: ... Ankara birinciliklerinde hepimiz oynamak istediğimizde dışardan bir hakem arardık. Biz gidip birini bulur, ondan bize hakemlik yapmasını rica ederdik. Aramızda para toplar ve ona öderdik.[/quote]