26-10-2015, 10:48
'... Zira satranç fiziksel efor gerektirmeyen bir spor dalıdır' cümlesinin resmi cevap yazısında kullanıldığı bir federasyon 4 yıl değil 44 yıl daha aynı ekip tarafından yönetilse ne değişir? Bu görüşün Onur Çubukçu'nun şahsi kanaati olduğuna mı inanalım? ' Eksikleri var ama 4 yıl daha bu ekip yönetmelidir çünkü bu ekip giderse çok daha kötüsü kapıda bekliyor' demek olsa olsa satranç oyuncularının düştüğü içler acısı durumu daha iyi anlamamızı sağlar.
Konumuz daha satrancın ne olduğunun anlaşılamaması ve sözde bir spor federasyonunun konusuyla ne ölçüde uzak olduğudur. Satrancın spor olup olmadığının tartışılması mümkündür ancak fiziksel efor gerektirmediğini söylemek için konunun çok dışında olmak gerekir ve maalesef Atalık'ın yazısında da değinildiği gibi kadın satranççılara 'kusura bakmayın ama zihinsel performans açısından erkeklerin oldukça gerisindesiniz' mesajı da vermektedir.
Düşünebiliyor musunuz, örneğin tüm federasyon başkanlarının bir araya geldiği bir yemekte neler konuşulabilir?
Başkanlar tek tek söz alırlar, 'bizim federasyon 50 bin lisanslı sporcuya ulaştı, bir diğeri '100 bin'... Söz sırası satranca gelince ' o da birşey mi bizim federasyonda 500 bin sporcumuz var'
'Bizim falanca kulübümüz 18 branşta 3000 sporcuya ulaştı der başkanlardan biri, ' TSF başkanı durur mu ; 'Arkadaşlar biz de bir kulüp var 80 bin lisanslı sporcusu var'
'Biz bu yıl Avrupa Şampiyonasına 30 kişi ile katılacağız diye övünürse bir başkan, biz de deriz ki ' Ne 30 u, biz bu yıl Avrupa Şampiyonasına 550 kişi ile katıldık..
'Lisans almayı çok kolaylaştırdık derlerse, tek tuşla 20 bin kişiye lisans çıkartan müthiş altyapımızı anlatırız. Doktor kontrolü falan da gerekmiyor nasıl olsa satranç fiziksel efor da gerektirmiyor..
Herhalde gecenin bir yerinde de konu doping kontrolüne gelir.. 'Siz de yoktur herhalde doping kontrolü derse biri hemen devreye gireriz ' olur mu satranç da bir spordur'
Fıkradan beter...
'Başarılı olmak', sayıların abartılmasıyla, ne kadar iyi olduğunuzu kendi başınıza söylemekle elde edebileceğiniz bir unvan değil. Bir siyasi parti için yüzde 50-55 oy almak büyük başarıdır. 60'lara 70'lere ulaştığınız anda gerçeklikten uzaklaşmışsınız demektir. 90'lar ortaçağ karanlığına işaret eder.
500 bin lisanslı sporcu, 100 bin sporcusu olan kulüp, 550 kişinin katıldığı Avrupa Şampiyonası vs örnekler satrancın bir spor olarak saygın bir yer elde etmesine değil sadece soru işaretleri oluşmasına neden oluyor. Tüm bunların üstüne bir de 'zaten fiziksel efor da gerektirmez' dediniz mi yarın öbür gün 'e kapatalım o zaman federasyonu' diyecek kişilere verecek cevabınız kalmaz.Karpov-Kasparov maçlarından, Svidler ve Karjakin'in son dünya kupasında 20 günde neredeyse 60 saat masa başında mücadele ettiğinden filan söz etmeye gerek bile yok. İlk yapmamız gereken, yönetimdeki arkadaşlarımıza satrancı gerçekten sevdirmek, saydırmak ve anlatmak olmalı.. Bugünün Türkiye'sinde, illeri dolaşmak, vali, belediye başkanı ziyaretleri, Ankara'da 3-5 siyasetçinin gönlünü hoş tutarak işler pek güzel yürüyor olabilir. Sonsuza kadar devam edeceğinden ise oldukça şüpheliyim.
Konumuz daha satrancın ne olduğunun anlaşılamaması ve sözde bir spor federasyonunun konusuyla ne ölçüde uzak olduğudur. Satrancın spor olup olmadığının tartışılması mümkündür ancak fiziksel efor gerektirmediğini söylemek için konunun çok dışında olmak gerekir ve maalesef Atalık'ın yazısında da değinildiği gibi kadın satranççılara 'kusura bakmayın ama zihinsel performans açısından erkeklerin oldukça gerisindesiniz' mesajı da vermektedir.
Düşünebiliyor musunuz, örneğin tüm federasyon başkanlarının bir araya geldiği bir yemekte neler konuşulabilir?
Başkanlar tek tek söz alırlar, 'bizim federasyon 50 bin lisanslı sporcuya ulaştı, bir diğeri '100 bin'... Söz sırası satranca gelince ' o da birşey mi bizim federasyonda 500 bin sporcumuz var'
'Bizim falanca kulübümüz 18 branşta 3000 sporcuya ulaştı der başkanlardan biri, ' TSF başkanı durur mu ; 'Arkadaşlar biz de bir kulüp var 80 bin lisanslı sporcusu var'
'Biz bu yıl Avrupa Şampiyonasına 30 kişi ile katılacağız diye övünürse bir başkan, biz de deriz ki ' Ne 30 u, biz bu yıl Avrupa Şampiyonasına 550 kişi ile katıldık..
'Lisans almayı çok kolaylaştırdık derlerse, tek tuşla 20 bin kişiye lisans çıkartan müthiş altyapımızı anlatırız. Doktor kontrolü falan da gerekmiyor nasıl olsa satranç fiziksel efor da gerektirmiyor..
Herhalde gecenin bir yerinde de konu doping kontrolüne gelir.. 'Siz de yoktur herhalde doping kontrolü derse biri hemen devreye gireriz ' olur mu satranç da bir spordur'
Fıkradan beter...
'Başarılı olmak', sayıların abartılmasıyla, ne kadar iyi olduğunuzu kendi başınıza söylemekle elde edebileceğiniz bir unvan değil. Bir siyasi parti için yüzde 50-55 oy almak büyük başarıdır. 60'lara 70'lere ulaştığınız anda gerçeklikten uzaklaşmışsınız demektir. 90'lar ortaçağ karanlığına işaret eder.
500 bin lisanslı sporcu, 100 bin sporcusu olan kulüp, 550 kişinin katıldığı Avrupa Şampiyonası vs örnekler satrancın bir spor olarak saygın bir yer elde etmesine değil sadece soru işaretleri oluşmasına neden oluyor. Tüm bunların üstüne bir de 'zaten fiziksel efor da gerektirmez' dediniz mi yarın öbür gün 'e kapatalım o zaman federasyonu' diyecek kişilere verecek cevabınız kalmaz.Karpov-Kasparov maçlarından, Svidler ve Karjakin'in son dünya kupasında 20 günde neredeyse 60 saat masa başında mücadele ettiğinden filan söz etmeye gerek bile yok. İlk yapmamız gereken, yönetimdeki arkadaşlarımıza satrancı gerçekten sevdirmek, saydırmak ve anlatmak olmalı.. Bugünün Türkiye'sinde, illeri dolaşmak, vali, belediye başkanı ziyaretleri, Ankara'da 3-5 siyasetçinin gönlünü hoş tutarak işler pek güzel yürüyor olabilir. Sonsuza kadar devam edeceğinden ise oldukça şüpheliyim.