12-03-2016, 02:40
Uzunca bir aradan sonra tüm dostlara "merhaba" diyor ve selamlarımı iletiyorum.
Bildiğiniz üzere burada yazmış olduğum bir yazıdan dolayı saçma sapan nedenlerle "6 ay hak mahrumiyeti" cezası ile TSF Disiplin Kurulu'nca cezalandırılmıştım.(!) ( Umarım Başkanının da içi soğumuştur.) Dava dosyasını tüm çıplaklığıyla buraya naklettikten sonra artık burada yazı yazmamaya karar vermiştim.Ancak Erdem Bey'in açtığı konu benim de yakından ilgilendiğim bir konu olduğu için dayanamayıp yazmaya karar verdim:
Erdem Bey'in bahsettiği "Galibiyete 3,beraberliğe 1 puan" önerisi benimdir. Dünyada uygulaması da vardır.Ancak Erdem Bey'in gerekçelerine katıldığım önerisi de yabana atılmamalıdır. Fakat benim burada söylemek istediğim şey başka.
Her şeyden önce yapılan tartışmalarda bence "savaş" ve "mücadele " kavramları birbiri ile karıştırılıyor.Çünkü ikisi aynı şey değil.
Savaş deyince akla hemen kan ve ölüm gelir. Ancak mücadelede doğal olarak ne kan, ne de ölüme rastlarız.Çünkü,Arapça kökenli olan "mücadele" kavramının gerçek anlamı şudur:
"Herhangi bir amaca ulaşmak,bir kuvvete karşı koyabilmek için; bir kişi veya topluluğun sürekli ve güçlü bir biçimde çaba göstermesi."
Bu anlamda mücadele bütün sportif faaliyetlerde mutlaka vardır ve etkili bir mücadele gösterilmeden de hiç bir sportif faaliyet asla başarıya ulaşamaz. Satrançta başarısız olmamızın temel nedeni de burada yatmaktadır zaten:
1- Turnuvalarımızda söylediğim anlamda mücadele yoktur!
2-Turnuvalarımız oyunculara kondüsyon yüklemede verimsizdir!
Hemen hemen tüm turnuvalarda güçlü oyuncular zayıfları kolayca yener,kendi aralarında da beraberliği yaparlar! Mücadele ise hak getire! Parsayı da hep beraber toplayıp giderler.
Güçlü yabancıların da ülkemize gelip yaptığı farklı bir şey değil tabii ki... Adamlar çalışıp bir yılda kazanamayacakları "ödül" paralarını bizleri kolayca yenerek alıyorlar ve kendi aralarında paylaşıp gidiyorlar. Aklı-evvel TSF yöneticileri de "Grandprix turnuva yaptık!" diye hava atıyorlar(!) (Ateş Ülker gerçeği görmüş olmalı ki bugün "Yerli dinamikler teşvik edilmeli" başlıklı bir yazıyı kaleme almış nihayet...)
Kısacası şahsen ben,doğal beraberliğe karşı değilim.Ama adam kayırma,şike veya ödül paylaşma anlamında anlaşmalı beraberliklerin tümüne karşıyım. Bu beraberliği savunmak için ileri sürülen argümanları da asla kabul etmiyorum.Bu nedenle "galibiyete 3 puan,beraberliğe 1 puan" önerimde ısrar ediyorum.Ülkemiz satrancının gelişmesi bence buna bağlıdır.Çünkü satrancı gelişmiş ülkelerde 1 puanın bölüşülmesi normal olabilir ama bizim "daha çok mücadele" etmeye ihtiyacımız var.
Bildiğiniz üzere burada yazmış olduğum bir yazıdan dolayı saçma sapan nedenlerle "6 ay hak mahrumiyeti" cezası ile TSF Disiplin Kurulu'nca cezalandırılmıştım.(!) ( Umarım Başkanının da içi soğumuştur.) Dava dosyasını tüm çıplaklığıyla buraya naklettikten sonra artık burada yazı yazmamaya karar vermiştim.Ancak Erdem Bey'in açtığı konu benim de yakından ilgilendiğim bir konu olduğu için dayanamayıp yazmaya karar verdim:
Erdem Bey'in bahsettiği "Galibiyete 3,beraberliğe 1 puan" önerisi benimdir. Dünyada uygulaması da vardır.Ancak Erdem Bey'in gerekçelerine katıldığım önerisi de yabana atılmamalıdır. Fakat benim burada söylemek istediğim şey başka.
Her şeyden önce yapılan tartışmalarda bence "savaş" ve "mücadele " kavramları birbiri ile karıştırılıyor.Çünkü ikisi aynı şey değil.
Savaş deyince akla hemen kan ve ölüm gelir. Ancak mücadelede doğal olarak ne kan, ne de ölüme rastlarız.Çünkü,Arapça kökenli olan "mücadele" kavramının gerçek anlamı şudur:
"Herhangi bir amaca ulaşmak,bir kuvvete karşı koyabilmek için; bir kişi veya topluluğun sürekli ve güçlü bir biçimde çaba göstermesi."
Bu anlamda mücadele bütün sportif faaliyetlerde mutlaka vardır ve etkili bir mücadele gösterilmeden de hiç bir sportif faaliyet asla başarıya ulaşamaz. Satrançta başarısız olmamızın temel nedeni de burada yatmaktadır zaten:
1- Turnuvalarımızda söylediğim anlamda mücadele yoktur!
2-Turnuvalarımız oyunculara kondüsyon yüklemede verimsizdir!
Hemen hemen tüm turnuvalarda güçlü oyuncular zayıfları kolayca yener,kendi aralarında da beraberliği yaparlar! Mücadele ise hak getire! Parsayı da hep beraber toplayıp giderler.
Güçlü yabancıların da ülkemize gelip yaptığı farklı bir şey değil tabii ki... Adamlar çalışıp bir yılda kazanamayacakları "ödül" paralarını bizleri kolayca yenerek alıyorlar ve kendi aralarında paylaşıp gidiyorlar. Aklı-evvel TSF yöneticileri de "Grandprix turnuva yaptık!" diye hava atıyorlar(!) (Ateş Ülker gerçeği görmüş olmalı ki bugün "Yerli dinamikler teşvik edilmeli" başlıklı bir yazıyı kaleme almış nihayet...)
Kısacası şahsen ben,doğal beraberliğe karşı değilim.Ama adam kayırma,şike veya ödül paylaşma anlamında anlaşmalı beraberliklerin tümüne karşıyım. Bu beraberliği savunmak için ileri sürülen argümanları da asla kabul etmiyorum.Bu nedenle "galibiyete 3 puan,beraberliğe 1 puan" önerimde ısrar ediyorum.Ülkemiz satrancının gelişmesi bence buna bağlıdır.Çünkü satrancı gelişmiş ülkelerde 1 puanın bölüşülmesi normal olabilir ama bizim "daha çok mücadele" etmeye ihtiyacımız var.