Acemi Satranç Öğretmeni Kendisini Nasıl Geliştirir?

[T.CANCA]

Öğrencilerimin imkanları çok kısıtlı. Kendi bilgisayarı olan öğrencim iki üç kişidir. Anne babalarının telefonları ile bu süreci devam ettirmek oldukça zor. Ortaokul erkek öğrencilerimin çoğu sanayide bir tamircinin yanında çırak olarak çalışıyor. Kız öğrencilerim de tarlada bahçede ailelerine yardım ediyorlar. Okul dışında satranç çalışma imkanımız hiç yok, olmadı... Okulumda iki yüzden fazla öğrenciye satranç öğrettim ama okul dışında satranç çalışması yaptığını duyduğum sadece bir öğrencim oldu. Ben okul açıldığı gün çalışmalarıma başlarım( Kursların onaylanması bir sürü zaman alır onları beklemem) okulun son gününe kadar da devam ederim hatta seminer dönemlerinde bile gelebilen öğrencilerimle çalışmalarımı sürdürürüm. Ekders kaygım hiç olmamıştır, öğle aralarında teneffüslerde fırsat bulduğum her an çalışmalarımı yaparım. Turnuvalar için araç ayarlamaya çalışırım, araç yoksa turnuva katılımları üç dört kişi ile sınırlı kalır ama okul sporlarına araç ayarladığım için 40 öğrenci(7 takım) ile katılım sağladık hatta yer olsaydı sayı 50 bile olabilirdi. Sağlık raporu almaya götürdüğüm öğrencilerim bile oldu. Ben oluyorsam satranç var yoksam satrançta yok. Okuldan tayinim çıktığı an okulumdaki satrançta muhtemelen bitecektir... Keşke böyle olmasaydı fakat böyle; imkanlar kısıtlı, ilgiler kısıtlı, hayaller bile kısıtlı... Neyse, önemli olan çocuklar. Onlar şuan bunun farkında değiller ama yaşadıkları bu güzel anları eminim hiç unutamayacaklar. Bundan on, on beş yıl sonra bir Taylan öğretmen vardı deseler, okula/öğretmene karşı olumlu tavır takınsalar, kendi çocuklarıyla da bir iki el satranç oynasalar bana yeter... Sanırım sorunuzun biraz dışına çıktım... Sonuç olarak salgın dönemi bizim için büyük bir kayıp oldu.