03-05-2010, 21:41
Hüseyin Hocam, Sen yoklama alırken ben biraz dersi kaynattım ama umarım yazdıklarım ortaöğretim seviyesindeki gençlerin emeğe saygı konusuna evrensel ve ulusal değerler açısından düşünmelerini ve 1 Mayıs'ı anlamalarına bir zemin oluşturur. Anlamasını umduğun bazı yetişkinlerin zaten anlamaları deyim yerindeyse "eşyanın tabiatına" ters.
Taşlardan duvar örmeye gelince; Zaten satranççılar fikir üretmenin sonucunda gelen başarının şansa, kayrılmaya olanak tanımayacak şekilde, taşları korumasız bırakmadan, tek tek değil birlikte tutarak, geliştirerek güce dönüştürebildiklerini, büyük emeklerle söke söke savaşı kazandıklarının farkındadırlar.
Biraz daha kaynatıp 1 Mayıs'la ekmek meselesi-2 konusunu ilişkilendirsek konu çok mu uzar alınanlar çıkar mı derken. Yoklamadan sonra gelebilecek konuya ilgi duyan genç arkadaşların okumaları için bir kaç cümle daha ekleyeyim.
Farketmesekte emeğe saygı eğitimi eğer tabağımızda bırakırsak ağlayacağı söylenen yemek sofralarında daha küçük bir çocukken verilir.
O yemeğin pişirilip sofraya gelmesine kadar emeği geçen herkese saygının eğitimidir bu. Almayan yoktur.
Gençler o yemekteki ilk dersin ve emeğin önemini anlarlarsa ihtiyaçlarını ve Önceliklerini de doğru belirleyebilirler. Gerekmedikçe pabuçların marka ve model yükseltmelerini erteleyebilir. Cep telefonuna servet yatırmaz, Ödevler dururken, tv başında hipnotize olmaz, zamanlarının ve emeklerinin hakkını bir gün isteyecek birikime, bilince ulaşırlar.
OYS, SBS, OKS, DMS, harç, kavramlarının hep onların iyiliği adına icat edildiğini öğrendiklerinde, iyiye gideceğine çalışma ve yaşam koşullarının her geçen gün kötüye gitmesinden, okulda olması gereken çocuklar çalışıyorken eğitimli yetişkin insanların işsiz olmasından günün birinde "kaç para olursa olsun yeterki işim olsun" demeye razı olmaktan, kaldırımlar, yollar kazılıp kapatıldığında, parktaki zinciri kopuk salıncakta, koltukları parçalanmış otobüs koltuklarında, hastanede muayene sırası beklerken,acil bir ameliyat için birkaç sene sonraya gün alınmasından
rahatsız olduklarında; plansızlık, düzensizlik, keyfilik, adaletsizlik, vurdumduymazlık canlarına tak ettiğinde; Satranç eğitimi almak, yaş gruplarına ailecek gitmek her yıl bütçelerine hatırı sayılır külfet getirip satranç sevgileriyle aralarına girmeye başladığında terslik nerde diye düşünebilirler.
Bir adım daha ileriyi görebilirlerse küreselleşmesiyle ünlü dünyada, giderek işyerlerimizde yabancı patronların artmaya başladığını, tüm dünyada aynı marka fastfoodlarda aynı içecekler ve yiyeceklerin tüketildiğini, herkesin benzer kıyafetlerle dolaşmaya başladığını, benzer tv programlarını izlediklerini, benzer elektronik aygıtlarla donatıldıklarını, benzer internet oyunlarıyla vakit harcadıklarını görebilirler. Dünyada her sistem birleştirilmeye, insanlar birbirine benzetilmeye çalışılmaktadır. Konser, futbol maçı, yeni yıl kutlaması için yüzbinlerin bir arada olması sorun olmazken çalışan milyonların bir gün için bile bir arada olmalarının oluşturacağı muazzam görüntünün etkisini hissedebilirler.
Çocuklarımızın geleceğini düşünerek, tüm çalışanların sorunlarına duyarlı olmamız gerektiğini, iyi bir eğitim, sağlık, spor koşullarının çalışanların yaşam koşullarını düzeltmekle sağlanabileceğini bununda ancak çalışanların birlik olup haklarını istemeleriyle sağlayabileceğini anladığımız, kırılıp dökülen, israf edilen, yağmalananların farkında olduğumuzu gösterdiğimiz gündür 1 Mayıs.
Fazla bir şey demeye gerek bile yok o gün insanlar bir araya gelip ıslık çalsalar bir şeyler iyileşmeye başlayacaktır.
Kimbilir küçükken tabakta kaderine bıraktığımız yemekler belki de başımıza gelecekleri görüp gerçekten bizim için ağlamışlardır.
1 Mayıs 2011 e kadar çalışmaya devam
Taşlardan duvar örmeye gelince; Zaten satranççılar fikir üretmenin sonucunda gelen başarının şansa, kayrılmaya olanak tanımayacak şekilde, taşları korumasız bırakmadan, tek tek değil birlikte tutarak, geliştirerek güce dönüştürebildiklerini, büyük emeklerle söke söke savaşı kazandıklarının farkındadırlar.
Biraz daha kaynatıp 1 Mayıs'la ekmek meselesi-2 konusunu ilişkilendirsek konu çok mu uzar alınanlar çıkar mı derken. Yoklamadan sonra gelebilecek konuya ilgi duyan genç arkadaşların okumaları için bir kaç cümle daha ekleyeyim.
Farketmesekte emeğe saygı eğitimi eğer tabağımızda bırakırsak ağlayacağı söylenen yemek sofralarında daha küçük bir çocukken verilir.
O yemeğin pişirilip sofraya gelmesine kadar emeği geçen herkese saygının eğitimidir bu. Almayan yoktur.
Gençler o yemekteki ilk dersin ve emeğin önemini anlarlarsa ihtiyaçlarını ve Önceliklerini de doğru belirleyebilirler. Gerekmedikçe pabuçların marka ve model yükseltmelerini erteleyebilir. Cep telefonuna servet yatırmaz, Ödevler dururken, tv başında hipnotize olmaz, zamanlarının ve emeklerinin hakkını bir gün isteyecek birikime, bilince ulaşırlar.
OYS, SBS, OKS, DMS, harç, kavramlarının hep onların iyiliği adına icat edildiğini öğrendiklerinde, iyiye gideceğine çalışma ve yaşam koşullarının her geçen gün kötüye gitmesinden, okulda olması gereken çocuklar çalışıyorken eğitimli yetişkin insanların işsiz olmasından günün birinde "kaç para olursa olsun yeterki işim olsun" demeye razı olmaktan, kaldırımlar, yollar kazılıp kapatıldığında, parktaki zinciri kopuk salıncakta, koltukları parçalanmış otobüs koltuklarında, hastanede muayene sırası beklerken,acil bir ameliyat için birkaç sene sonraya gün alınmasından
rahatsız olduklarında; plansızlık, düzensizlik, keyfilik, adaletsizlik, vurdumduymazlık canlarına tak ettiğinde; Satranç eğitimi almak, yaş gruplarına ailecek gitmek her yıl bütçelerine hatırı sayılır külfet getirip satranç sevgileriyle aralarına girmeye başladığında terslik nerde diye düşünebilirler.
Bir adım daha ileriyi görebilirlerse küreselleşmesiyle ünlü dünyada, giderek işyerlerimizde yabancı patronların artmaya başladığını, tüm dünyada aynı marka fastfoodlarda aynı içecekler ve yiyeceklerin tüketildiğini, herkesin benzer kıyafetlerle dolaşmaya başladığını, benzer tv programlarını izlediklerini, benzer elektronik aygıtlarla donatıldıklarını, benzer internet oyunlarıyla vakit harcadıklarını görebilirler. Dünyada her sistem birleştirilmeye, insanlar birbirine benzetilmeye çalışılmaktadır. Konser, futbol maçı, yeni yıl kutlaması için yüzbinlerin bir arada olması sorun olmazken çalışan milyonların bir gün için bile bir arada olmalarının oluşturacağı muazzam görüntünün etkisini hissedebilirler.
Çocuklarımızın geleceğini düşünerek, tüm çalışanların sorunlarına duyarlı olmamız gerektiğini, iyi bir eğitim, sağlık, spor koşullarının çalışanların yaşam koşullarını düzeltmekle sağlanabileceğini bununda ancak çalışanların birlik olup haklarını istemeleriyle sağlayabileceğini anladığımız, kırılıp dökülen, israf edilen, yağmalananların farkında olduğumuzu gösterdiğimiz gündür 1 Mayıs.
Fazla bir şey demeye gerek bile yok o gün insanlar bir araya gelip ıslık çalsalar bir şeyler iyileşmeye başlayacaktır.
Kimbilir küçükken tabakta kaderine bıraktığımız yemekler belki de başımıza gelecekleri görüp gerçekten bizim için ağlamışlardır.
1 Mayıs 2011 e kadar çalışmaya devam