Kazanmak İçin Her yol Mubah mı?

[Veli TURAN]

Değerli satranç severler: Her hamlesinde hamle yapacakmış gibi elini kaba bir tarzla taşlara götürüp götürüp sanki kararsızmış gibi bir izlenim bırakarak elini tekrar tekrar çekmek, her 3-5 hamlede bir rakibi yüzünü gizlediği halde pişkin pişkin rakibinin yüzüne eğilerek de olsa bakmak, hamle rakibinde olduğu halde 3-5 hamlede bir taşların neredeyse dörtte birini sıradan geçirerek düzeltmek, her 3-5 hamlede bir tahtanın tozunu olmak....gibi davranışlar satrancın tuzu biberi midir? Bu tutum ve davranışlara maruz kalan oyuncu etkilenmemek için ayriyeten bir çaba mı harcamalıdır? Bu davranışlar öğrenilmiş davranışlar mıdır? AHLAKİ MİDİR? Bu davranışları sergileyen özellikle çocuklar ve gençler ki satranç mademki hayattır diyoruz günlük yaşamlarında diğer iş ve ilişkilerinde de amaca ulaşmak için sıkıştıklarında benzeri bir zihniyetle hareket etmeyecekler mi? Bu durum kişisel gelişim için devede kulak kalır diyenler varsa ben de damlaya damlaya göl olur diyorum. Bu durumun sakıncaları sayılmakla bitmez. Ayrıca ilgili davranışlar zekanın değil kurnazlığın ürünüdür. Kurnazlar ise STENDHAL'in dediğine göre zeki değillerdir.
Bu konuda hakemler çaresizdir. Bu çocukların söz konu davranışlarına kayıtsız kalınmayacağını ama bir çare üretmeye de kafa yorulmayacağını tahmin edebiliyorum. Benim önerim yıl içinde bir oyuncunun benzeri davranışları iddiasıyla kaç kez şikayet edildiği üzerinden hareket ederek bir sistem geliştirmek ve en azından oyuncuları cezalandırmadan sistemi denemek ve gerekirse bir yenisi üzerinde düşünmek, belki de bu vesile ile dünyaya örnek olmak. Tabi dünyanın buna ihtiyacı olur mu bilemiyorum. Saygılarımla.