14-04-2011, 12:22
H. Sertaç Dalkıran’ın Kadıköy 6. Asliye Hukuk’ta 2007 yılından itibaren devam eden mahkemesi bugünkü duruşmayla sonuçlanmış; zanlı yeniden tutuklanarak, her bir çocuk için 15 yıl mahkumiyet talebiyle 'Ağır Ceza Mahkemesi’ne sevk edilmiştir.
Artık bu konudaki gerçekleri paylaşma sırası bize gelmiştir...
Küçücük çocuklarını satranç gibi anlamlı bir uğraşıya yönlendirmekten başka hiç bir amacı olmayan iki aile ve onların mağdur çocukları adına 4 yıla yaklaşan bir süredir çektiğimiz sıkıntılara ilaveten, bizlere hiç hak etmediğimiz bu sıkıntıları yaşatan bu şahsın ve O’nun –bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olan- bir kaç fahri savunucusunun forumlardaki mesnetsiz duyurularına yönelik yanıtlarımız toplu olarak aşağıdadır:
1. Maddi bedel karşılığı gönderdiğimiz satranç kulübünde eğitmenleri tarafından taciz ve tehdit edilen çocuklarımız 2007 yazında 10 ve 11 yaşlarındaydı.
2. Çocuklar olayın fark edilmesini takiben derhal pedagog ve psikaytr desteği almaya başlamış olup, bu desteğe yıllarca devam edilmek zorunda kalınmıştır.
3. Savcılığa yapılan suç duyurusu ve olayın gazetelerde yer almasını müteakip, aynı şahsın, geçmişte çeşitli zamanlarda başka kız çocuklara da (yaşları olay sırasında 11 ile 16 arasında değişen) benzeri acı deneyimler yaşattığını dolaylı ve dolaysız olarak duyduk, bunlardan biriyle de duruşmalar sırasında tanışma imkanımız oldu.
4. Savcının tutuklama talebiyle mahkemeye sevk ettiği ‘usulen zanlı’, hakimin mağdurların delillerini yeterli görmesi sonrası tutuklanarak yaklaşık üç ay hapis yatmış, bu süreçte zanlı avukatının tutukluluğa yaptığı itiraz bir başka hakimler tarafından da uygun görülmemiştir.
5. Ancak, kamuoyunun daha çok Hüseyin Üzmez davasıyla adını duyduğu meşhur Adli Tıp 6. İhtisas Kurulu’nun raporunun gecikmesi nedeniyle tutuksuz yargılanmaya devam edilmiş; gene aynı kurulun 10 dakikalık bir görüşme sonrası “tacize uğrayan çocuklarda kalıcı herhangi bir hasara rastlanmadığı” şeklindeki komik raporu nedeniyle süreç uzamaya mahkum kalmıştır.
6. Adli Tıp raporuna yaptığımız itiraz hakim tarafından kabul görünce yeniden aynı sürece girilmiş; önce yeniden yapılandırılan Adli Tıp, sonra onların sevkiyle İstanbul Üniversitesi uzman heyeti görüşmeleri (her iki çocuk için ayrı ayrı ve 3’er farklı uzman tarafından ve batıdaki örneklerine uygun ciddiyetle) aylarca devam eden tetkikler neticesinde çocukların hasar gördüğü raporlanmış ve tedavilerinin sürdürülmesi önerilmiştir. Adli Tıp’ın bu tetkikleri de onaylaması gene yılı aşan bir süre almıştır.
7. ‘Usulen zanlı’nın mahkemeye sunduğu “sübut deliller” şöyle:
[size=9]7.1)[/size] Sahibi olduğu satranç kulubünde muhtelif zamanlarda çekilen veliler ve çocukları gösteren ‘mutlu insan’ fotografları,
[size=9]7.2)[/size] Kendisini hiç tanımadığımız yıllarda TSF ile olagelen kavgalarını ve hukuki tartışmalarını içeren öyküler ve belgeler,
[size=9]7.3)[/size] ‘Ne kadar değerli bir insan’ olduğunu kanıtlayan(!) ilişkiler zincirine ait yazışmalar.
8. ‘Usulen zanlı’nın üç adet şahitinin de kimlikleri aşağıdadır:
[size=9]8.1)[/size] O dönem kulübe düzenli giden çocuk ve ailelerin 2 - 3 yıl içinde, orada bir iki kez rastlamış olduğu eski bir arkadaşı (olayın vuku bulduğu haftalarda mekana uğradığı görülmemiş olan),
[size=9]8.2)[/size] Kulübün maaşla çalışan bir elemanı (duruşmada “iyi adamdır”, “daha önce böyle bir vakasını duymadım” şeklinde bir şahitlik),
[size=9]8.3) [/size] Evinde, evet evinde çalışan bir yardımcı hanım. (Gene çocuklar ve veliler tarafından hiç bir gün kulüpte rast gelinmemiş olan bir “iyi adamdır, yapmamıştır öyle şey, ben yapmadığını gördüm!” şahidi).
Süreç, çocuklarımız ve bizler için manen ve madden kurşun gibi ağır olmuştur.
Tesellimiz; türünü tanımlamakta güçlük çektiğim bu şahsın, bizlere ve diğerlerine geçmişte yaptıklarının hesabının sorulabilmiş olması, ileride vuku bulabilecek benzeri mağduriyetlerin engellenebilmesi ve nihayet bu vakanın tüm velilere örnek oluşturmasıdır.
Gerisini de bekleyip göreceğiz.
Arz ederim.
Saygılarımla,
Ahmet Fırat
Artık bu konudaki gerçekleri paylaşma sırası bize gelmiştir...
Küçücük çocuklarını satranç gibi anlamlı bir uğraşıya yönlendirmekten başka hiç bir amacı olmayan iki aile ve onların mağdur çocukları adına 4 yıla yaklaşan bir süredir çektiğimiz sıkıntılara ilaveten, bizlere hiç hak etmediğimiz bu sıkıntıları yaşatan bu şahsın ve O’nun –bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olan- bir kaç fahri savunucusunun forumlardaki mesnetsiz duyurularına yönelik yanıtlarımız toplu olarak aşağıdadır:
1. Maddi bedel karşılığı gönderdiğimiz satranç kulübünde eğitmenleri tarafından taciz ve tehdit edilen çocuklarımız 2007 yazında 10 ve 11 yaşlarındaydı.
2. Çocuklar olayın fark edilmesini takiben derhal pedagog ve psikaytr desteği almaya başlamış olup, bu desteğe yıllarca devam edilmek zorunda kalınmıştır.
3. Savcılığa yapılan suç duyurusu ve olayın gazetelerde yer almasını müteakip, aynı şahsın, geçmişte çeşitli zamanlarda başka kız çocuklara da (yaşları olay sırasında 11 ile 16 arasında değişen) benzeri acı deneyimler yaşattığını dolaylı ve dolaysız olarak duyduk, bunlardan biriyle de duruşmalar sırasında tanışma imkanımız oldu.
4. Savcının tutuklama talebiyle mahkemeye sevk ettiği ‘usulen zanlı’, hakimin mağdurların delillerini yeterli görmesi sonrası tutuklanarak yaklaşık üç ay hapis yatmış, bu süreçte zanlı avukatının tutukluluğa yaptığı itiraz bir başka hakimler tarafından da uygun görülmemiştir.
5. Ancak, kamuoyunun daha çok Hüseyin Üzmez davasıyla adını duyduğu meşhur Adli Tıp 6. İhtisas Kurulu’nun raporunun gecikmesi nedeniyle tutuksuz yargılanmaya devam edilmiş; gene aynı kurulun 10 dakikalık bir görüşme sonrası “tacize uğrayan çocuklarda kalıcı herhangi bir hasara rastlanmadığı” şeklindeki komik raporu nedeniyle süreç uzamaya mahkum kalmıştır.
6. Adli Tıp raporuna yaptığımız itiraz hakim tarafından kabul görünce yeniden aynı sürece girilmiş; önce yeniden yapılandırılan Adli Tıp, sonra onların sevkiyle İstanbul Üniversitesi uzman heyeti görüşmeleri (her iki çocuk için ayrı ayrı ve 3’er farklı uzman tarafından ve batıdaki örneklerine uygun ciddiyetle) aylarca devam eden tetkikler neticesinde çocukların hasar gördüğü raporlanmış ve tedavilerinin sürdürülmesi önerilmiştir. Adli Tıp’ın bu tetkikleri de onaylaması gene yılı aşan bir süre almıştır.
7. ‘Usulen zanlı’nın mahkemeye sunduğu “sübut deliller” şöyle:
[size=9]7.1)[/size] Sahibi olduğu satranç kulubünde muhtelif zamanlarda çekilen veliler ve çocukları gösteren ‘mutlu insan’ fotografları,
[size=9]7.2)[/size] Kendisini hiç tanımadığımız yıllarda TSF ile olagelen kavgalarını ve hukuki tartışmalarını içeren öyküler ve belgeler,
[size=9]7.3)[/size] ‘Ne kadar değerli bir insan’ olduğunu kanıtlayan(!) ilişkiler zincirine ait yazışmalar.
8. ‘Usulen zanlı’nın üç adet şahitinin de kimlikleri aşağıdadır:
[size=9]8.1)[/size] O dönem kulübe düzenli giden çocuk ve ailelerin 2 - 3 yıl içinde, orada bir iki kez rastlamış olduğu eski bir arkadaşı (olayın vuku bulduğu haftalarda mekana uğradığı görülmemiş olan),
[size=9]8.2)[/size] Kulübün maaşla çalışan bir elemanı (duruşmada “iyi adamdır”, “daha önce böyle bir vakasını duymadım” şeklinde bir şahitlik),
[size=9]8.3) [/size] Evinde, evet evinde çalışan bir yardımcı hanım. (Gene çocuklar ve veliler tarafından hiç bir gün kulüpte rast gelinmemiş olan bir “iyi adamdır, yapmamıştır öyle şey, ben yapmadığını gördüm!” şahidi).
Süreç, çocuklarımız ve bizler için manen ve madden kurşun gibi ağır olmuştur.
Tesellimiz; türünü tanımlamakta güçlük çektiğim bu şahsın, bizlere ve diğerlerine geçmişte yaptıklarının hesabının sorulabilmiş olması, ileride vuku bulabilecek benzeri mağduriyetlerin engellenebilmesi ve nihayet bu vakanın tüm velilere örnek oluşturmasıdır.
Gerisini de bekleyip göreceğiz.
Arz ederim.
Saygılarımla,
Ahmet Fırat
) yanlış anlamayı başarabilmek için bir hayli ön yargılı olmak gerekir.