19-02-2013, 16:35
Bu konuda ciddi bir akıl tutulması var, buraya yazan herkes nedense İl temsilciliği denilen kavramın satranca çok yarar ve geleceği kurtaran yegane kurum olduğuna inanmış.
Bu bana meşhur bekçi meselini hatırlatıyor. İşsiz birine kamuda iş yaratmak amacıyla, o kişiyi dağ başına bekçi yapmışlar. Ancak barınma sorunu olduğundan bir baraka vermişler.
Sonra başıboş kalmasın diye başına bir şef atamışlar. Derken bunların maaşlarının ödenmesi için muhasebeci göndermişler. Zamanla bu ekibe bir çaycı, taşınmazın vergilerinin yatırılması için de bir getir götürcü atanmış. Ekip iyice büyüyünce, başlarına bir müdür getirilmiş.
Yine zamanla ekibe 2 şef, 4 memur daha atanınca, giderler patlamış ve iktisat tedbirleri almaya karar vermişler. Ve bekçiyi işten atmışlar.
İl Temsilciliği denilen şeyin satrançta yeri yoktur, satranca ve Türk satrancına zerre kadar da katkısı yoktur. Bu, Türk bürokrasisinin eşsiz deneyimi sayesinde, zamanla bir meta haline gelen bir kavramın üstüne çökme operasyonudur.
İl Temsilcisi bürokrattır, memurdur, satrançtan anlamaz. Anlayamaz çünkü yaptığı işi memurluktur, evrak düzeni, getir görür, organizasyon, sunum gibi satranç dışı etkinliklerdir. Satranç oyuncusunun dinamikleri ile hiç alakası yoktur, onun temel derdi görevinde kalmak amacıyla daha üstündeki bürokratları ikan edici eylemler (organizasyonlar) yapmaktır.
Suat Atalık'ın İl Temsilcileri ile bir ilgisi olmaz mesela. Veya 2600 barajını geçip satranç elitleri arasına girmek isteyecek bir oyuncu zümresinin bürokratlardan elde edeceği bir fayda yoktur, yöntem de. İl Temsilciliği politbüro tarzı, genellikle satranç yeteneği sınırlı veya zamanla bu rekabet ortamında baş edemeyeceğini anlamış kişilerin devlet üzerinden geçinmesidir, o kadar.
Yaılması gereken Türkiye'de:
a) Derneklerin
b) Özel ticari satranç kuruluşlarının önünü açmaktır.
Dernekler bir geleneği ve halka açıklığı temsil ederler. O gelenek içinde oyuncu kendisine bir yuva bulur. İSD bir okuldur. Hiçbir devlet katkısı almadan içinden yüzlerce oyuncu ortaya çıkartmıştır.
Özel ticari satranç merkezlerinin de önü açılmalıdır. Çünkü özel bir kurum, kendisini yaşatmak için işini ciddiye almak, oyuncu yetiştirmek zorundadır. Satranç gelişimi doğrudan ölçülebilen birşey olduğundan ve matematik kriterler net olduğundan, özel bir merkez ancak işini iyi yaparsa, iyi oyuncu yetiştirirse ayakta kalır.
Bunun dışında bir İl Temsilciliği bir memurluk makamıdır. Yukarıdaki mesel gibi, yapıp yapacağı yegane şey komisyonlar kurmak, onu alt komitelere ayırmak, hiçbir satranç oyuncusunun umurunda olmayan atamalarla uğraşmaktır. Sanaldır.
İl Temsilcilikleri acilen kapatılmalıdır.
Bu bana meşhur bekçi meselini hatırlatıyor. İşsiz birine kamuda iş yaratmak amacıyla, o kişiyi dağ başına bekçi yapmışlar. Ancak barınma sorunu olduğundan bir baraka vermişler.
Sonra başıboş kalmasın diye başına bir şef atamışlar. Derken bunların maaşlarının ödenmesi için muhasebeci göndermişler. Zamanla bu ekibe bir çaycı, taşınmazın vergilerinin yatırılması için de bir getir götürcü atanmış. Ekip iyice büyüyünce, başlarına bir müdür getirilmiş.
Yine zamanla ekibe 2 şef, 4 memur daha atanınca, giderler patlamış ve iktisat tedbirleri almaya karar vermişler. Ve bekçiyi işten atmışlar.
İl Temsilciliği denilen şeyin satrançta yeri yoktur, satranca ve Türk satrancına zerre kadar da katkısı yoktur. Bu, Türk bürokrasisinin eşsiz deneyimi sayesinde, zamanla bir meta haline gelen bir kavramın üstüne çökme operasyonudur.
İl Temsilcisi bürokrattır, memurdur, satrançtan anlamaz. Anlayamaz çünkü yaptığı işi memurluktur, evrak düzeni, getir görür, organizasyon, sunum gibi satranç dışı etkinliklerdir. Satranç oyuncusunun dinamikleri ile hiç alakası yoktur, onun temel derdi görevinde kalmak amacıyla daha üstündeki bürokratları ikan edici eylemler (organizasyonlar) yapmaktır.
Suat Atalık'ın İl Temsilcileri ile bir ilgisi olmaz mesela. Veya 2600 barajını geçip satranç elitleri arasına girmek isteyecek bir oyuncu zümresinin bürokratlardan elde edeceği bir fayda yoktur, yöntem de. İl Temsilciliği politbüro tarzı, genellikle satranç yeteneği sınırlı veya zamanla bu rekabet ortamında baş edemeyeceğini anlamış kişilerin devlet üzerinden geçinmesidir, o kadar.
Yaılması gereken Türkiye'de:
a) Derneklerin
b) Özel ticari satranç kuruluşlarının önünü açmaktır.
Dernekler bir geleneği ve halka açıklığı temsil ederler. O gelenek içinde oyuncu kendisine bir yuva bulur. İSD bir okuldur. Hiçbir devlet katkısı almadan içinden yüzlerce oyuncu ortaya çıkartmıştır.
Özel ticari satranç merkezlerinin de önü açılmalıdır. Çünkü özel bir kurum, kendisini yaşatmak için işini ciddiye almak, oyuncu yetiştirmek zorundadır. Satranç gelişimi doğrudan ölçülebilen birşey olduğundan ve matematik kriterler net olduğundan, özel bir merkez ancak işini iyi yaparsa, iyi oyuncu yetiştirirse ayakta kalır.
Bunun dışında bir İl Temsilciliği bir memurluk makamıdır. Yukarıdaki mesel gibi, yapıp yapacağı yegane şey komisyonlar kurmak, onu alt komitelere ayırmak, hiçbir satranç oyuncusunun umurunda olmayan atamalarla uğraşmaktır. Sanaldır.
İl Temsilcilikleri acilen kapatılmalıdır.