20-12-2012, 00:27
Emine hanım,
Atletizm pistine seyirci girmesi bir alegori, orada elbette alan, fizik özellikler farklı. Ama benim kastettiğim seyircinin tamamen dışlanması değil, seyirci için özel yerler tahsis edilmesi.
Bu tribün olabilir (liselerarası oyunlarda örneğin uzaktan sporcular izlenebiliyor), kapalı devre yayın olabilir, fanus olabilir (Biel'de mesela yapılmıştı). Ama seyirciye uygun ve uzak mesafede yer verilemiyorsa, öncelik oyunun ve oyuncunun güvenliğidir. Burada fedakarlığı oyuncu ve sistem değil, seyirci yapacak.
Zira antrenör, çalıştırıcı, veli, arkadaş, takımdaş, önceden hamle bulmakla görevlendirilmiş bir kişi, ajan Smith, her neyse, çok rahatlıkla oyun güvenliğini mahvedebilecek potansiyeller içeriyor.
Kimse satranç tahtasının içine girmiyor derken, dışarıdan bir kişinin Va5 oyna diye fısıldamasının süre maliyeti sadece yarım saniye ve bal gibi tahtanın içine girmek demektir bu.
Elbette Khalifman'a yakın olmak güzel birşey ama bunu en üst düzey konsantrasyon isteyen yerde ve sporcuların içinde yapmamak lazım.
Bugüne kadar oyuncuların maçları bittikten sonra alanda gezmeleri alışılır bir durumdu, o sebeple bu yazdıklarım tuhaf gelebilir ama son 10 yılda güvenlik ve doping, ciddi bir olgu oldu satrançta.
O sebeple sağlıklı olan Khalifman'ı uzaktan izlemek veya maç sonrası katılabileceği etkinliklerde onunla birşeyler paylaşmak.
Yöneticilik de zaten bunları organize edebilmektir (bu olimpiyatlarda onlarca büyükusta geldi. Hangi üniversitenin veya hangi TFF'nin aklına mesela Kramnik'i davet edip, soru sordurmak geldi. Adam dünya şampiyonu yahu, Kasparov'u devirmiş bir idol. Okan Bayülgen'inin 100 bin kere yaptıı abuk şovmenliklerden daha değerli değil mi ?)
Ben ayrıca profesyonel oyuncuların gürültülü, düzensiz, kimin girdiği çıktığı belli olmayan ortamlarda oynarken huzurlu olduklarını hiç sanmıyorum.
Ve oyun izleme kültürünü de iyiniyetle, herkesin dürüst, ahlaklı, sağduyulu olacağı varsayımı ile sağlayamazsınız. Bunu ancak kurallarla sağlarsınız.
Atletizm pistine seyirci girmesi bir alegori, orada elbette alan, fizik özellikler farklı. Ama benim kastettiğim seyircinin tamamen dışlanması değil, seyirci için özel yerler tahsis edilmesi.
Bu tribün olabilir (liselerarası oyunlarda örneğin uzaktan sporcular izlenebiliyor), kapalı devre yayın olabilir, fanus olabilir (Biel'de mesela yapılmıştı). Ama seyirciye uygun ve uzak mesafede yer verilemiyorsa, öncelik oyunun ve oyuncunun güvenliğidir. Burada fedakarlığı oyuncu ve sistem değil, seyirci yapacak.
Zira antrenör, çalıştırıcı, veli, arkadaş, takımdaş, önceden hamle bulmakla görevlendirilmiş bir kişi, ajan Smith, her neyse, çok rahatlıkla oyun güvenliğini mahvedebilecek potansiyeller içeriyor.
Kimse satranç tahtasının içine girmiyor derken, dışarıdan bir kişinin Va5 oyna diye fısıldamasının süre maliyeti sadece yarım saniye ve bal gibi tahtanın içine girmek demektir bu.
Elbette Khalifman'a yakın olmak güzel birşey ama bunu en üst düzey konsantrasyon isteyen yerde ve sporcuların içinde yapmamak lazım.
Bugüne kadar oyuncuların maçları bittikten sonra alanda gezmeleri alışılır bir durumdu, o sebeple bu yazdıklarım tuhaf gelebilir ama son 10 yılda güvenlik ve doping, ciddi bir olgu oldu satrançta.
O sebeple sağlıklı olan Khalifman'ı uzaktan izlemek veya maç sonrası katılabileceği etkinliklerde onunla birşeyler paylaşmak.
Yöneticilik de zaten bunları organize edebilmektir (bu olimpiyatlarda onlarca büyükusta geldi. Hangi üniversitenin veya hangi TFF'nin aklına mesela Kramnik'i davet edip, soru sordurmak geldi. Adam dünya şampiyonu yahu, Kasparov'u devirmiş bir idol. Okan Bayülgen'inin 100 bin kere yaptıı abuk şovmenliklerden daha değerli değil mi ?)
Ben ayrıca profesyonel oyuncuların gürültülü, düzensiz, kimin girdiği çıktığı belli olmayan ortamlarda oynarken huzurlu olduklarını hiç sanmıyorum.
Ve oyun izleme kültürünü de iyiniyetle, herkesin dürüst, ahlaklı, sağduyulu olacağı varsayımı ile sağlayamazsınız. Bunu ancak kurallarla sağlarsınız.