10-09-2008, 22:09
Şair İlhami ÇİÇEK ve Satranç Dersleri Şiiri
……………………………….
“sen ey atını kaybeden oyuncu
bir ilk yazdan koca bir güz yontan adam
bırak oyunu
artık
öyle bir ıssızlık düşle ki içinde
yeryüzünü kişnesin
bizim atlar”
At, iyi bir oyuncu için satrancın en kıvrak en iyi taşıdır. At, iyi bir oyuncu için, satrancın, bir beden riske edip, en çok hamle yapan ve en çok beden alan taşıdır. At, iyi bir oyuncu için şahın canı tehlikeye girdiğinde ona en hızlı ulaşacak cankurtaranıdır. Ve at, sahibi için de bütün bunların aynıdır. Ve at, İlhami Çiçek için ne sadece bir taş, ne sadece bir hayvan, kimliğini tam olarak bilemeyeceğimiz bir mihenk taşıdır. Atını kaybetmiş bir oyuncuyu, yani o en önemlisini kaybetmiş adamı, ilkyazdan koca bir güzyontan ve en başından oyunu kaybeden olarak tanımlar. O kayıp, artık yeryüzüne kaybedilenin sözleriyle haykırılmak istenen bir ıssızlık getirmiştir İlhami Çiçek için.
İlhami Çiçek’in şiirlerinde sadece mana olarak değil, dil kurgusu olarak da pek çok ilk ve deha görmek mümkündür: “güzyontan” iki ayrı kelimeden yeni ve apayrı bir sıfat olmuş, “yeryüzünü kişnesin bizim atlar” ise, dilbilgisi literatüründe olmayan yeni bir anlam bulmuştur.
Şiirin bütünüyle İlhami Çiçek’in düşünüş biçimi bütünleştirmek gerekirse, İlhami Çiçek için satranç bir oyun değil hayatın ta kendisidir. Elbette bunu, İlhami Çiçek için hayat sadece bir oyundur şeklinde de ifade edebiliriz fakat bu ifade ediş, onun hayatı basit teferruatsız ve eleme layık olmayacak bir gel git olarak algıladığı fikrine sebep olabilir ki bu da şairi bütünüyle yanlış anlamamıza sebep olur. Bu yüzden, ilk ifade, yani satrancın, İlhami Çiçek için hayatın ta kendisi olduğu cümlesi, fikri beyan konusunda daha yerinde olacaktır.
Zira
“nicoldu onca oyuncu
oyarak
ette oyuk seyirmesinden
oyun kurarlardı”*
cümlelerindeki, özellikle “nicoldu onca oyuncu” ifadesi, “nerde yeryüzüne gelip saltanat kurmuş onca insan” serzenişiyle söylenmiştir.
http://s.kaotiksukun.com/ilhami-cicek-ve...ersleri-i/
http://s.kaotiksukun.com/
……………………………….
“sen ey atını kaybeden oyuncu
bir ilk yazdan koca bir güz yontan adam
bırak oyunu
artık
öyle bir ıssızlık düşle ki içinde
yeryüzünü kişnesin
bizim atlar”
At, iyi bir oyuncu için satrancın en kıvrak en iyi taşıdır. At, iyi bir oyuncu için, satrancın, bir beden riske edip, en çok hamle yapan ve en çok beden alan taşıdır. At, iyi bir oyuncu için şahın canı tehlikeye girdiğinde ona en hızlı ulaşacak cankurtaranıdır. Ve at, sahibi için de bütün bunların aynıdır. Ve at, İlhami Çiçek için ne sadece bir taş, ne sadece bir hayvan, kimliğini tam olarak bilemeyeceğimiz bir mihenk taşıdır. Atını kaybetmiş bir oyuncuyu, yani o en önemlisini kaybetmiş adamı, ilkyazdan koca bir güzyontan ve en başından oyunu kaybeden olarak tanımlar. O kayıp, artık yeryüzüne kaybedilenin sözleriyle haykırılmak istenen bir ıssızlık getirmiştir İlhami Çiçek için.
İlhami Çiçek’in şiirlerinde sadece mana olarak değil, dil kurgusu olarak da pek çok ilk ve deha görmek mümkündür: “güzyontan” iki ayrı kelimeden yeni ve apayrı bir sıfat olmuş, “yeryüzünü kişnesin bizim atlar” ise, dilbilgisi literatüründe olmayan yeni bir anlam bulmuştur.
Şiirin bütünüyle İlhami Çiçek’in düşünüş biçimi bütünleştirmek gerekirse, İlhami Çiçek için satranç bir oyun değil hayatın ta kendisidir. Elbette bunu, İlhami Çiçek için hayat sadece bir oyundur şeklinde de ifade edebiliriz fakat bu ifade ediş, onun hayatı basit teferruatsız ve eleme layık olmayacak bir gel git olarak algıladığı fikrine sebep olabilir ki bu da şairi bütünüyle yanlış anlamamıza sebep olur. Bu yüzden, ilk ifade, yani satrancın, İlhami Çiçek için hayatın ta kendisi olduğu cümlesi, fikri beyan konusunda daha yerinde olacaktır.
Zira
“nicoldu onca oyuncu
oyarak
ette oyuk seyirmesinden
oyun kurarlardı”*
cümlelerindeki, özellikle “nicoldu onca oyuncu” ifadesi, “nerde yeryüzüne gelip saltanat kurmuş onca insan” serzenişiyle söylenmiştir.
http://s.kaotiksukun.com/ilhami-cicek-ve...ersleri-i/
http://s.kaotiksukun.com/